Geimferðir og aðrar ferðir eru tæknileg úrlausnarefni.

Allt fram að fyrstu geimferðunum voru það taldir réttnefndir geimórar að hægt væri að gera ferðir manna út í geiminn mögulegar. Þar stæðu óleysanleg verkefni í veginum. 

Síðuhafi man þá tíð upp úr 1950 að þýdd frásögn af möguleikum til slíkra ferða, sem lesin var í útvarpinu, var harðlega gagnrýnd sem "sóun á tíma vegna tómrar vitleysu. 

Utan við lofthjúp jarðar væri engin leið að halda lífi í nokkurri lifandi veru, hvað þá að koma henni þangað. 

Síðan kom Sputnik til sögunnar 1957 og Gagarín fór út í geiminn 1960. 

Að vísu skiptir fjöldi þeirra lifandi vera, sem verja þarf smiti í flugferðum jarðarbúa hundruðum milljarða, og það gerir verkefnið augljóslega ansi miklu erfiðara. 

Engu að síður er hér um að ræða tæknilegt úrlausnarefni, sem hugvit mannsins ætti að geta leyst ef allt það er virkjað út í hörgul. 

En rétt eins og það leið meira en áratugur frá fyrstu eldflaugaskotum Þjóðverja yfir til Englands þar til Sputnik fór út í geiminn, gæti það tekið einhvern tíma að leysa vandamálið með smitlaust almannaflug.  

Verða andlitsgrímur hluti af ferðalögum framtíðarinnar?

Eyþór Ingi! Vaááá! Úff! Íslenskt eldgos upp frá flyglinum!

Þegar því má slá upp, að Eyþór Ingi hafi um nokkurt skeið verið eitthvert best varðveitta leyndarmálið í íslensku tónlistarlífi, kann einhver að segja, að það engin ástæða sé til að segja slíkt, því að allir hafi vitað hvað í honum býr. 

Og víst hefur hann sýnt það áþreifanlega á ýmsum samkomum, að margslungnir hæfileikar hans hafi oft gert hann að hálfgerðum senuþjófi á stundum. 

Í fyrrahaust sýndi hann á sér nýja hlið alhliða tónlistarmanns, með því að taka jólalagið "Er líða fer að jólum" til meðferðar frá a til ö, útbúa það til flutnings með nýrri útsetningu og gera það að dúett með frábærum árangri. 

Þau Sigríður Thorlacius og Sigurður Guðmundsdóttir höfðu að vísu flutt þetta lag með dúett- útsetningu og gefið því nýtt og ferskt yfirbragð á eftirminnilegan hátt ári fyrr, svo að tiltæki Eyþórs Inga virtist fyrirfram ekkert sérlega frumlegt. 

En meðferð hans á laginu í einu og öllu, sannfærði síðuhafa um það, að hér væri kominn listamaður með fágæta hæfileika, sem lofuðu góðu um framhaldið, jafnvel á heimsmælikvarða.  

Með flutningi sínum á laginu "Purple Rain" síðasta fimmtudag var ekkert verið að hika við neitt; það var allur pakkinn með eigin píanóleik a la Elton John en í ofanálag með Freddy Mercury-Villa Vill ívafi, hvorki meira né minna. 

Jafn óvænt og áhrifamikið og íslenskt eldgos á alveg nýjum stað. 

Vaaáá!  Úff! Íslenskt eldgos upp frá flyglinum! 

Til hamingju, Eþór Ingi. Og þökk fyrir það að hafa í huga undanfarin ár að góðir hlutir gerast hægt þegar verið er að temja aldeilis einstæða hæfileika til þess að geta látið þá springa út á svona glæsilegan hátt.  

Sjáðu stórfenglegan flutning Eyþórs Inga á Purple Rain

Nýir möguleikar í stað þeirra sem hverfa.

Það hefur alltaf þurft hugkvæmni til að finna nýja möguleika í ferðaþjónustunni og leita uppi ný viðmið og þarfir.  

Í miðjum Eyjafjallajökulsgosinu óraði fáa fyrir þvi´að einmitt heimsfrægð þess myndi skapa alveg nýjan grundvöll undir flóðbylgju ferðamanna hingað til lands. 

Síðuhafi hafði fram að því unnið með erlendu sjónvarpsfólki, ljósmyndurum og þekktum útlendingum við að sýna þeim íslensk náttúruundur og aðstoða við að taka myndir af þeim, en í Eyjafjallagosinu einu varð þetta starf margfalt meira fyrir sjónvarpsstöðvar og aðra aðila frá tugum landa í öllum heimsálfum; og miklu stærra Grímsvatnagos árið eftir jók enn á þá kynningu landsins um allar álfur, sem varð grundvöllur af lengsta og mesta uppgangstímabili hér á landi. 

Fjaðrárgljúfur, Reynisfjara og flugvélaflak á Sólheimasandi voru alveg óþekkt fyrirbæri fyrirbæri, fram undir 2015, þótt þetta allt hefði áður verið sýnt Íslendingum í sjónvarpi. 

Það var ekki fyrr en útlendingar, einkum frægir útlendingar, mátuðu sig við þessa staði, sem þeir urðu á allra vörum. 

Nú hefur Covidfaraldurinn skapað enn meira umrót en eldgosin 2010 og 2011, og enda þótt erfitt sé á fljótu bragði að sjá nýja möguleika blasa við, eru þeir alveg örugglega fyrir hendi nú sem þá. 

Aðalatriðið er að virkja hugkvæmni og útsjónarsemi til þess að uppgötva þá og færa sér í nyt. 

Nú eigum við urmul hótela og annarra fjárfestinga umfram það sem var hér 2010. 

Jafnframt þessu þarf að endurskoða ýmislegt, samanber það sem rætt er um í grein í Morgunblaðinu í dag, þar sem bent er á eignahald Icelandair á fullkomlega óþörfu hóteli ofan í miðju hjarta Reykjavíkur, Víkurkirkjugarði, á sama tíma sem þetta sama fyrirtæki er að reyna að fá ríkissstyrk til að lifa veirufaraldurinn af. 

Við eigum nóg af öðrum nýjum hótelum til þess að byggja að nýju upp ferðaþjónustuna. 

 

Halda úti bílaflotanum í sumar