Enn þarf að slá í orkuskiptaklárinn!

"Orkuskipti - koma svo!" var kjörorð sem kynnt var á vegum þessarar bloggsíðu í ágúst 2015. 

Þar var sýnt verklega og í fjölmiðlum jve gífurleg verðmæti væri hægt að spara með því að skipta úr jarðefnaeldsneyti yfir í rafmagn. 

Að reyna að kynna þetta með fréttatilkynningu hefði verið vonlaust.

Jafnvel pappírar með vel útreiknuðu dæmi hefði sennilega ratað beint í ruslafötuna hjá fjölmiðlum. 

Eina ráðið var að sýna þetta með algerlega raunhæfu dæmi, hvernig hægt væri að flytja einn mann landleiðina frá Akureyri til Reykjavíkur á rúmum tveimur sólarhringum á rafreiðhjólinu Sörla og samt varð vegna takmarkana á ferðum reiðhjóla um Hvalfjarðagöngin að fara fyrir Hvalfjörð. 

Orkukostnaðurinn í þessari ferð var 115 krónur.

Lítið gerðist samt í málunum almennt og sumarið eftir var ferðinni fylgt eftir með því að flytja einn mann á léttbifhjólinu Létti frá Reykjavík til Akureyrar á 5 og hálfri klukkustund fyrir 1900 krónur í orkukostnað. 

Haldið var áfram og allur hringurinn farinn á rúmum sólarhring fyrir 6400 krónu orkukostnað.  

Lítið gerðist þó enn þannig að sumarið eftir voru tveir möguleikar til orkunýtni kynntir: 

Farin alls 2000 kílómetra "trúbaodorferð" bæði stóra hringinn og Vestfjarðahringinn í beinu framhaldi, með hljómdiska og hljóðkerfi á hjólinu, haldnir þrennir tónleikar og um 15 kynningar á safndiskinum. 

Auk þess var skotist í ferð á hjólinu einn daginn til Siglufjarðar og til baka aftur sama dag, alls 800 kílómetrar.  

Smám saman fóru rafhjól bíla og bifhjóla að rúlla á landsvísu og segja má að síðastliðin tvö ár hafi komið heilmikil bylgja í þessum efnum. 

Handan við hornið lúrir möguleik á sér bylgju rafknúinna léttbifhjóla með útskiptalegum rafhlöðum og var það prófað og kynnt hér á síðunni á hjólinu Léttfeta, sem er rafknúið léttbifhjól og býður upp á möguleika á afar góðum ferðum í þéttbýli á lipran hátt sem jafnvel tekur fram hraða bíla fyrir aðeins 80 aura kostnað á hvern ekinn kílómetra. 

Líkt var eftir því að hægt væri fá leigðar rafhlöður fyrir svona rafhjól á orkusölustöðum líkt og gerist með gaskúta, en slík kerfi eru að byrja að ryðja sér til rúms erlendis. 

Í einni ferðinni var Gullni hringurinn, alls rúmlega 220 kílómetrar, ekinn á fjórum klukkusTundum.  Drægnin á einni hleðslu gat verið allt að 100 til 130 kílómetrar eftir þvi hve hratt væri farið. 

Líklega er ekkert land í heimi jafn hentugt fyrir svona orkuskiptabyltingu og Ísland, en eins og í svo mörgu sem felur í sér algerar breytingar, þarf að berjast við tregðu og fordóma með upplýsingar að vopni til þess að þoka málum áfram. 

Nýir möguleikar eru að opnast á mun ódýrari og einfaldari rafbílum, sem sumir hverjir verða með útskiptanlegum rafhlöðum. 

Tveir af gerðinni Tazzari, tveggja sæta bílar með 90 km hámarkshraða og 90 km drægni á hleðslunni, hafa verið í umferð hér á landi síðan 2017 með miklu minni kostnaði en nokkrir aðrir rafbílar.

Rauði bíllinn á myndinni er af þeirri gerð, en fyir framan hann er rafknúinn tveggja sæta Smart.  

Helsti ókosturinn er sá, að bílarnir miðast fyrst og fremst við að taka hleðslu úr venjulegri heimilisinnstungu og geta ekki notast við hraðhleðslustöðvar. 

Neðst er mynd af komandi byltingarkenndum rafbíl, SEAT-Volkswagen Minimo sem er með útskiptanlegum rafhlððum og Volkswagen verksmiðjurnar ætla mikinnn hlut í byltingu í samgöngum.   

Í  

Bensín og olía heyri sögunni til

Gagnkvæmt fálæti og tortryggni Vesturlandaþjóða og Rússa.

Saga Rússlands er lituð af togstreitu, átökum og tortryggni milli þeirra og Vesturlanda.

Það olli því að löngum hafa svokallaðir "sterkir leiðtogar" og fræknir hershöfðingjar verið hafðir í miklum metum heimafyrir í Rússlandi, svo sem Ívan grimmi, Pétur mikli, Katrín mikla, Lenin, Stalín og Zukof. 

Rússar sýna stundum sjálfir blöndu af stærilæti og minnimáttarkennd, og þar í landi er hugtakið Seinni heimstyrjöldin aldrei notað, heldur "Föðurlandsstríðið mikla 1942-45. 

 

Ein afleiðing þess að tala Rússa niður hefur verið fálæti og tortryggni og er hægt að nefna mörg dæmi um slíkt. 

Þannig var því mjög hampað á Vesturlöndum að tímamót Seinni heimsstyrjaldarinn hefðu verið í orrustunni við El Alamein í október 1942 þegar hið rétta var, að tíu sinnum færri hermenn tóku þátt í þeirri orrustu en orrustunni við Stalingrad, sem var háð um áramótin 1942-43, auk þess sem mannfall í þeirri rússneksu orrustu var 30 sinnum meira en við El Alamein. 

Lengi vel mátti sjá því haldi fram að sendingar Vesturveldanna til Sovétmanna á hergögnum og ýmsum nauðsynlegum varningi hefði ráðið úrslitum í styrjöldinni. Auðvitað höfðu þessar sendingar sín áhrif en þegar betur hefur verið gætt síðar hefur komið í ljós að það sem úrslitum réði var hin gríðarlega framleiðsla á hergögnum í krafti þjóðarátaks Rússa, sem var eitt að mestu afrekum sögunnar. 

Hergagnasendingarnar að vestan eru taldar hafa numið um 7 prósentum af framleiðslunni í heild. 

Með hinum fálætislegu ummælum um Rússa fylgdi lengi hve sú fullyrðing miklu betri hergögn Vesturveldanna hefðu verið en hin rússnesku. Hið sanna má hins vegar meðal annars sjá í ummælum Hitlers í ávarpi til þjóðar sinnar eftir ófarirnar við Moskvu, að engan hefði óraði fyrir því að Rússar gætu framleitt 30 þúsund flugvélar á ári og meira en 80 þúsund skriðdreka af gerðinni T-34, sem Eisenhower nefndi ásamt vígvalla eldflaugunum Katusha sem þau helstu vopn Bandamanna, sem þeir hefðu unnið styrjöldina með ásamt jeppanum, DC-3 og kjarnorkusprengjunni. 

Skriðdrekarnir, sem Rússum voru sendir, stóðu langt að baki T-34 og var aðeins hægt að nota þá sem stuðningstæki að baki víglínunni. 

Spitfire orrustuflugvélarnar voru lengi rómaðar á Vesturlöndum sem bestu orrustuflugvélar stríðsins, en Rússar fengu aðeins sendar lakari vélar af Hurricane gerð, og á síðari árum ber flestum sérfræðingum saman um að rússneska vélin Yak-3 hafi verið öflugasta orrustuflugvélin í návígi og að hin bandaríska Mustang vél huganlega besta aliða orrustuflugvél stríðsins. 

Fyrsta og eina nothæfa orrustuþota stríðsins og þar með besta orrustuflugvélin var raunar þýsk, Messerschmitt 262, en hún kom of seint til skjalanna. 

Geta rússnesku vélarinnar Yak-3 sýna ráðleggingar yfirmanna Luftwaffe til flugmanna á Messershcmitt Bf 109 á austurvígstöðvunum þess efnis, að ef þeir sæu Yak-vél með bungu á nefinu, skyldu þeir forða sér strax. 

Í geimkapphlaupinu sem byrjaði með fyrsta gervihnettinum og fyrsta geimfaranum, komu Rússar Bandaríkjamönnum heldur betur á óvart.  

 

 

 

 

Rússum sýnd tortryggni fyrir fram