Sagan endurtekur sig, óðagot og deilur vegna nafngiftar.

Það er segin saga, að eldgos eru varla byrjuð hér á landi þegar upphefjast miklar umræður og deilur um að æða í að gefa gosinu nafn.  

Í nær öllum tilfellum hefur sem betur fer liðið drjúgur tími þangað til nafn var endanlega ákveðið. 

Vikum og mánuðum saman stóð yfir fáránleg deilo um það hvert nafnið á Holuhrauni ætti að verða, já, fáránleg með nöfnum eins og Nornahraun, á sama tíma sem gosið var allan tímann nokkurng  veginnn alveg inni í gossprungunni, sem gaus úr í kringum árið 1800 og eftir stóð hraun með nokkrum gígum í röð, sem hafði heitið Holuhraun mestallan tímann. 

Núna er rutt fram alls konar heitum, sem eigi að kenna við stærð gossins við Fagradalsfjall, þótt enginn viti hve stutt eða langt gosið eigi eftir að verða.

Það á að vera lágmark að nokkurn veginn sé séð, hvernig nýja náttúrufyrirbærið lítur út, áður en rokið verði í gefa því endanlegt nafn. 

Minna má á, að þegar menn fæðast, eru þeir aðeins nokkur kíló, en engum dettur samt í hug að rjúka í að skíra þá strax Lilla eða Stúf. 

Litla-Hraun, Ræfill eða Geldingur?

Einkennin eru þekkt og það þarf að læra af reynslunni.

Eftiri fyrri bylgjur faraldursins hér á landi eru einkenni þess, hvernig þeir byrja þekkt og af því hlýtur að leiða, að læra þurfi af þeirri reynslu og bregðast rétt við. 

Þetta virðast vera skilaboð sóttvarnarlæknis í dag, en eins og er, er beðið og séð hvað setur. 

Smitin utan sóttkvíar áhyggjuefni