Auðveldara að hlaða heima en haldið er, en vantar þó aðeins upp á.

Í rafbílabyltingunni liggja möguleikarnir á hleðslu á sífellt stærra svæði, vegna þess að verið er að sinna þörfum mjög mismunandi markhópa, bæði upp á við og niður á við. 

Á þessari síðu hefur aðallega verið reynt að fylgjast með hinni hröðu þróun á tveimur sviðum;  í gerð rafknúinna hjóla, allt frá rafhhlaupahjólum upp í öflug bifhjól hvað hjólin snertir.

En einnig frá léttum rafbílum, sem falla undir flokk "léttra fjórhjóla" og "þungra fjórhóla" og upp úr, allt til rafbíla með meira en hundrað kílóvattstunda rafhlöðum og þörf fyrir allt að 40 kílóvatta hleðslu.  

Hvað rafknúin léttbifhjól snertir er stærsti akurinn óplægður hér á ldndi,sem er jafnframt það svið sem gefur langmestar framfarirnar í að liðka fyrir umferðinni. 

En það nær yfir rafhjólaflokkinn allan og felst í því að þau sé um skiptanlegar rafhlöður. 

Með slíku fyrirkomulagi hverfur alveg þörfin til að hlaða hjólin sjálf heldur hægt að taka rafhlöðurnar úr og hlaða hvar sem innstungu er að finna. 

Nú hafa verið fluttir inn, til reynslu að minnsta kosti, þrjár tegundir rafknúnna bíla, sem þeir hjá Brimborg kalla rafsnatta.  

Þessir bílar eru: Tazzari Zero, ítalskur,sem kom 2017 og sést á báðum meðfylgjandi myndum; -  Invicta ZD2s, spánskur, og Citroen Ami, franskur, sem komu nýlega til landsins á vegum BL og Brimborgar. 

Allt eru þetta tvegga sæta bílar sem komast þversum í venjuleg bílastæði, einkum sá minnsti, Citroen Ami, sem er aðeins 2,41 metri á lengd og með beygjuþvermál upp á aðeins 7,2 metra. 

Tveir þessra rafsnattar ganga fyrir venjsulegu heimilisrafmagni, 220 volta, 10 ampera og 2,7 kílóvött og því ekki þörf fyrir hleðslustaur, enda er straumurinn of mikill í þeim fyrir þessa bíla.  

Citroen Ami þarf því aðeins að vera í hleðslu í þrjár stund til að vera fullhlaðinn, en Invicta í 7-8 stundir vegna þess að rafhlaðan í honumm er 18 kílóvattstundir upp á á að giska um 110 kílómetra drægni við íslenskar aðstæður, en rafhlaðan í Ami er 6 kílóvattstundir og drægnin líkast til um 50 kílómetrar.  

Síðuhafi hefur haft af því reynslu í eitt á að nota rafknúna léttbifhjólið sem er á efstu myndinni hér á síðunni sem rafsnatta á höfuðborgarsvæðinu og er með um 45 kílómetra drægni, og hefur það reynst nóg, enda er meðalakstur innanbæjar rúmlega 33 kílómetrar. 

Ekki flókið að eiga rafmagnsbíl

Þjóðhátíðardagurinn og útskriftin runnu saman í eitt. "Svalt að vera stúdentar."

Forðum daga, fyrir 60 árum, var útskriftin úr M.R. í nánum tengslum við þjóðhátíðardaginn 17. júní og hvítu kollarnir settu mikinn svip á miðbæinn.

Þá var ekki búið að stofna M.H. og í árganginu sem útskrifaðist úr M.R. 1960 voru innan við hundrað manns samtals.

Þetta var síðasti kreppuárgangurinn; stofnað til hans 1939 að mestu; eins og sést af því, að  árið eftir fjölgaði stúdentum stórlega og áfram á hverju ári eftir það. 

Svo mikið eimdi eftir af fornri stöðu M.R. stúdenta 1960, að bæði forsætisráðherra og biskup buðu nýstúdentum til sín, og eitthvað ramar mann í sérstaka myndatöku í garði Alþingishússins. 

Í fyrra héldu M.R. stúdentar frá 1960 smá samkomu fyrir sig á 60 ára afmælinu þrátt fyrir COVID-19 og sungið var lagið "Svalt að vera stúdentar" sem árgangurinn færði skólanum fyrr um daginn við frumflutning í Háskólabíói og finna má á facebook síðu minni sem hann var settur á á útskriftartímanum nú á dögunum. 

Hin nánu tengsl útskriftar og þjóðhátíðar gerði hvort tveggja enn eftirminnilegra en ella, svo að lengi mun lifa í minni.   

Fimmtíu ára stúdínur frá MR í fullu fjöri

Hraði er eitt - annað, að ráða við hann.

Hraði er eitt mikilvægasta atriðið í mörgum íþróttum. Ef einstaklingur eða lið ræður yfir miklum hraða er erfitt fyrir andstæðingana að fnna ráð gegn honum. 

Bum högg Bruce Willis voru svo hröð, að kvikmyndatökumenn kvörtuðu yfir því að þau næðust ekki á mynd. Má nærri geta um þá, sem urðu fyrir þeim. 

Svipað má segja um sum högg Muhammads Ali. Andstæðingarnir sáu þeu aldrei og þess vegna varð þjálfun þeirra til þess að bregaðst við þeim gagnslaus. 

Frægast varð "vofuhöggið" sem felldi Liston í seinni bardaganum við Ali, en hðggi, sem felldu  aðra, svo sem Ron Lyle, voru af svipaðri gerð, af löngu færi en svo hröð að myndavélin missti af þeim. 

Það á bæði við um hröð högg einstaklinga og hraðan sóknarleik liða, að þeir, sem beita þeim, verðaa að ráða við það, hitta eins og Ali gerði eða að hafa vald á úrvinnslu á fléttum eða spili. 

Joe Louis sagðist hafa séð margar opnanir í bardaganum við Rocky Marciano en ekki haft tíma til að nýta sér þær. 

Eftir að Rocky sló hann niður og sigraði, spurði kona Louis mann sinn, hvað hefði komið fyrir hann. 

"Ég gleymdi að beygja mig" varð hið fleyga svar Louis sem Ronald Reagan notaði síðar eftir að hafa fengið í sig byssuskot í banatilræði, sem munað hársbreidd að dræpi hann.  

 rir

„Hér er spilaður mjög hraður handbolti“