Óviðjafnanlegur fugl í nærsýn.

Það er engin leið að lýsa tilfinningunni við það að íslenskur haförn, konungur fuglanna, fljúgi lágt yfir mann. 

Þetta hefur komi tvívegis fyrir síðuhafa á ævinni, fyrst í Vattarfirði að sumarlagi 1959, og síðan fyrir 16 árum í Teigsskógi. 

Í fyrra skiptið voru fimm ferðalangar sem stigu út úr bíl til að njóta einmuna veðurblíðu, sem örninn fór í lágflug eins og til að tékka á okkur, en í Teigsskógi kom örn í eftirlitsferð til að skoða eina manninn, sem var á göngu á öllu svæðinu. 

Það er eitthvað svo óraunverulegt hvernig svona stórt flykki getur haldist á lofti, og einnig hve hann getur flogið hægt, en hann sýnist reyndar vegna stærðar sinnar fljúga hægar en eðlilegt er. 

Vænglag arnarins er gerólíkt því sem er hjá fálkanum, vængir arnarins afar breiðir og með mikið flatarmál og gerðir fyrir að flug með þunga bráð, en vænglag og skrokklag fálkans miðast við hraða sem nýtist við að elta bráðina uppi, líkt og á orrustuflugvél, enda er förufálkinn (peregrin) hraðskreiðasta dýr jarðarinnar, nær 320 km/klst hraða.  

Áratugum saman var tæpt hvort örninn myndi deyja út hér á landi, en með markvissum aðgerðum, meðal annars með því að minnka eitrun fyrir tófu.  

Nú er örninn búinn að taka við sér og er það vel.

Þó kann ný hætta að vera á næsta leiti, því að í Noregi hafa ernir farist tugum saman með því að rekast á vindmyllur, á einum stað einir fimmtíu. 

Norðmenn ku nú vera að breyta áformum sínum um vindmyllugarða og færa þá á haf út. 

Gott ár hjá erninum

Snillingarnir þrír, jafnvel miklu fleiri.

Fyrir mörgum árum, líklega fyrir aldamót, var sýndir stórkostlegur heimildarþáttur í sjónvpari um þrjá einstæða snillinga. 

Eion þeirra var píanósnillingur, sem var svo lokaður, að hann gat illa tjáð sig, en þurfti ekki að heyra píanótónverk nema einu sinni til þess að læra það utanað og spila það jafnharðan sjálfur næstum því upp á nótu. 

Annar hafði svo stórkostlegt sjónminni, að ef honum var gefinn kostur á að horfa á mynd af stórri miðaldahöll með afar flóknum súlum, gluggum og skryetingum í um það bil tíu mínútur, og myndin síðan tekin frá honum, gat hann dregið upp nákvæma mynd af höllinni fríhendis eftirá. 

Sá þriðji var svo lokaður, að hann gat varla talað, þannig að hann var fljótari að svara sumum spurningum með því að krota svarið eldsnöggt niður á blað. Hans sérgrein var sú, að geta svarað því nær samstundis ef hann var spurður um hvaða vikudag einhver ákveðna dagsetningu langt fram í tímann, margar aldir jafnvel, bæri upp á, jafnvel eftir hundruð ára. Hvaða vikudag ber 27. janúar árið 2784 upp á? 

Kannski mætti bæta við Reyni Pétri Yngvarssyni vistmanni á Sólheimum, sem heillaði íslenskku þjóðina upp úr skónum í sjonvarpsþætti 1985 með því að reka lærða háskólamenn og sérfræðinga á gat í stærðfræði og hugarreikningi. 

Allir þessir snillingar áttu það samaeiginlegt að vera stórlega einhverfir eða tkamarkaðir, en hafa þar með jafnframt getu til fádæma einbeitingar, líkt og sagt hefur verið að margir af helstu hugarsnillingum heims hafi. 

Erlendi sjónvarpsþátturinn um þessa snillinga var á dagskrá um miðnætti á sínum tíma, en hafði svo sterka skírskotun til almennings, að betra hefði verið að hafa hann á besta tíma, strax eftir fréttir.  

 

„Er hann þá eins og Einstein?“