Ósýnilegir óvinir eru ávallt erfiðir viðfangs.

Eftir því sem mælitækni við það viðfangsefni að þekkja sem skást þann ósýnilega vágest, sem hraunkvikan í og við bæjardyr Grindavíkur er, verða fjölbreyttari og nákvæmari, er svo að sjá, að þessi rannsóknarframför geti með ósýnileika sínum gert spár og mat vísindamannanna orðið efni í skekkjum í túlkun þeirra. 

Flakkarinn svonefndi í hrauninu í Eyjagosinu "sigldi" efst í hraunstraumnum þar eins og ógnandi risaflykki, nokkur hundruð metra í láréttri fjarlægð frá jaðri hins seigfljótandi hraunflæðis, var að hluta til sýnilegur allan tímann og það gerði auðveldara en ella að berjast við hraunið með stórfelldlri dælingu kælivatns á hraunið til að hamla framrás þess. 

Ástandið í Grindavík og sýnileg áhrif hraunkvikunnar þar, eru hins vegar ekki sjáanleg nema með því að skoða aflögun yfirborðsins yfir kvikunni og aflestur af mælum á sigi hinnar miklu sigdældar sem gerir þessi eldsumbrot svo sérstæð og erfið viðfangs. 

Kvikan gæti verið komin á 400 metra dýpi

Margt óvænt gerðist 1973 í Heimaey.

Eftir að Ólafur Jóhannesson tók af skarið með það að taka slaginn í Eyjum, þótt útlitið virtist kolsvart, gerðist margt óvænt, sem mönnum hafði ekki dottið í hug að gæti snúið atburðarásinni við. 

Hraunflæðið sýndist stefna beint í höfnina, en  þessi stefna baráttuandans, Óli Jó túlkaði,  reyndist happadrjúg,  því að farið var út í það að prófa að kæla hraunflæðið með öflugum dælum frá Bandaríkjamönnum og með því tókst að verja höfnina, sem raunar varð betri eftir að gosinuu lauk, ef eitthvað var. 

Strikað yfir Grindavík og Bláa lónið