Gömul braggavofa lætur á sér kræla.

Efnahagsuppsveiflan mikla, sem stríðsgróðinn um miðja síðustu öld færði Íslendingum, var að vísu dýrmæt, en þó var þar einn stór hængur á.  Þúsundir fólks skortir þau gæði, sem eru ein af þremur af helstu stoðum velmegunar, en það er mannsæmandi húsnæði. 

Vegna þessa skammarlega ástands snerust kjaramál og vinnudeilur að miklu leyti um um félagslegar úrbætur með aðild ríkisvaldsins og smáíbúðahverfið og Breiðholtið eru dæmi um. 

Heilbrigðismál og húsnæðismál eru einna stærstu viðfangsefnin núna af ástæðum, sem minna óþyrmilega á þann allt of langa hluta hluta síðustu aldar þegar braggarnir voru mest áberandi afsprengið af húsnæðisvandræðunum.   

Það er nöturlegt ef nú er að hefjast hér tímabil að áliðnum fjórðungi 21. aldarinnar sem er sama eðlis og vandinn stóri á því sviði var áttatíu árum.  

Mun kosta yfir hundrað milljarða