Þokuaksturinn á þjóðvegunum er tifandi stórsprengja.

Í tveimur langferðum undanfarnar vikur milli Reykjavíkur og Sauðárflugvallar á Brúaröræfum var niðaþoka á nokkrum vegarkðflum, annars vegar á Háreksstaðaleið og hins vegar á Holtavörðuheiði. 

Hvað eftir annað læstust allir bílarnar á þessum köflum í dauðagildru, þar sem ökuhraðinn var yfirleitt allt of hár, en jafn hættulegt gat verið að hægja á sér og eiga á hættu að fá bíl aftan á sig eins og að aka of hratt og valda með stórfelldum fjöldaárekstri með milljarðatjóni í mannslífum og eignum. 

Því miður er ljóst að um þennan akstur á alltof miklum hraða á alltof mjóum vegum gildir hið grimma lögmál Murhphys, að sé tæknilega mögulegt að eitthvað atriði fari úrskeiðis, mun það gerast. 

Í sjónvarpsfrétt í gær var sýnt hrollvekjandi yfirlit yfir það hverng vegagerðin hefur komist upp með það ofan á allt annað, að hafa þúsundur kílómetra af þjóðvegunum svo mjóa strax þegar þeir eru gerðirk að þeir standast ekki einu sinni byrjunarkröfur. 

þegar fram í sækir er þetta eins slæmt og hugsast getur, því að tjónið sem stórslysin valda, eru margfalt stærri upphaðir. 

 

 

 

    

Pallbíll og lögreglubíll í árekstri á Miklubraut