"Hnjúkurinn gnæfir..."

Í tilefni dagsins og gönguferða á Hvannadalshnjúk læt ég flakka hér brot úr texta við lagið "Hnjúkurinn gnæfir."

 

HNJÚKURINN GNÆFIR.  (Með sínu lagi)

 

Hnjúkurinn gnæfir, til himins sig teygir, -   

hamrahlíð þverbrýnt, ísað stál.

Ógnfagur rís hann, ögrandi þegir,

inn í þig smýgur hans seiðandi mál.  

 

Bjartur sem engill andartak er hann. 

Alheiður berar sig blámanum í. 

Á sömu stundu í fötin sín fer hann, 

frostkalda þoku og óveðursský.

 

Hvers vegna´að klífa´hann? 

Hvers vegna að sigra´hann ? 

Hvers vegna öll þessi armæða´og strit ? 

Hví ertu góði að gera þig digran? 

Geturðu´ei stillt þig ?  Skortir þig vit ? 

 

Hvers vegna finnst þér hans ögrun til ama ? 

Af hverju að hætta sér klærnar hans í ? 

Svarið er einfalt og alltaf það sama: 

Af því hann rís þarna, - bara af því. 

200 manns fara á Hvannadalshnjúk

Athugasemdir

[Guðmundur Pétursson (IP-tala skráð) 29.5.2010 kl. 17:54]

Þakka þetta ljóð og tek undir allt sem sagt er um Hnjúkinn nema þegar talað er um að sigra hann.

Maður sigrar ekki fjöll en stundum eiginn veikleika.