Doðinn og dofinn sem Hrunið hefur í för með sér.

Í ræðu sem Andri Snær Magnason hélt á einum af fyrstu mótmælafundum Búsáhaldabyltingarinnar kvaðst hann óttast að eftir að mikil reiði væri búin að brjótast út vegna Hrunsins gætu doði og dofi tekið við.

Þetta á við um það hvernig við erum orðin dofin fyrir upphæðum. Frétt um húseignir í Kína þar sem fjallað er um sveiflur upp á tugi milljarða króna eftir því hvernig málum reiðir af, kemst ekki framarlega í fjölmiðlunum.

Þegar ég upplýsti hér á blogginu hvernig menn hefðu spilað rússneska rúllettu með því að eyða milljarði af erlendu styrktarfé í að bora einhverja dýrmætustu tilraunaborholu allra tíma við hliðina á gíg eftir borholu, sem hlaut nafnið "Sjálfskaparvíti", - og að tilraunin hefði auðvitað misheppnast við það að borinn kom ofan í kviku á tveggja kílómetra dýpi, - vakti þetta enga athygli.

Einn milljarður er bara svo smár í samanburði við marga tugi eða hundruð milljarða, sem frétt þarf að fjalla um til þess að hún veki athygli.

Stærð Hrunsins og afleiðinga hennar deyfa smám saman viðbrögð okkar við málefnum, sem áður hefðu þótt stórmæli.

Það er erfitt að líta á það sem tilviljun að kosið var að bora dýrmætustu tilraunaborholu sögunnar á svæði sem Landsvirkjun hefur verið að reyna að eyrnamerkja sér líkt og hundur, sem mígur utan í steina.

Ef heppnast að fimm- til tífalda nýtanlega orku, þótt ekki væri nema á hluta virkjanlegra jarðvarmasvæða, er hægt að umreikna ávinninginn til þúsunda milljarða króna þegar allt er til tekið, - annars vegar stóraukin nýting þeirra svæða sem virkjuð eru -  og hins vegar það að geta fyrir bragðið varðveitt náttúruverðmæti sem meta má til þúsunda milljarða þegar litið er til allrar framtíðar.

Nú hafa erlendir aðilar kippt að sér hendinni og ekki fæst meira erlent fé í frekari djúpborunarverkefni.

Í raun erum við að tala um þúsundir milljarða, sem eru undir, en af því að hin misheppnaða borhola kostaði aðeins einn milljarð er sá "skitni milljarður" sú upphæð það sem fólkið sér og finnst ekki mikið til koma.

Doðinn og dofinn vinna sitt verk.

Athugasemdir

[Pétur Þorleifsson , 1.7.2010 kl. 13:06]

Orkubloggarinn giskar hér á í athugasemd að pólitík en ekki vísindi hafi ráðið djúpborun á þessum stað.
 Fulltrúi framkvæmdaraðila segir reyndar í grein á þessum degi í DV að það hafi verið vitað að kvikan væri tiltölulega grunnstæð þarna, á kannski 3,5 kílómetra dýpi.  En ekki búist við henni á tveimur kílómetrum.  Átti ekki að bora niður á fimm ?
 Sigmundur Einarsson segir að það hefði verið miklu nær að bora á Hellisheiði.  Miklu lengra liðið þar frá kvikuhreyfingum.
 Er kannski Hengilssvæðið slitið úr tengslum við varmagjafann - kvikuna ?

[Jón bóndi (IP-tala skráð) 1.7.2010 kl. 13:59]

Ómar ljóðar lands um víða velli,
vinur þjóðar okkar mikill kær.
Kinnar rjóðar og háa hláturskelli,
heyrast eigi hljóðar eru þær.