Auðvitað hefur Alcoa áhuga.

Engum þarf að koma á óvart þótt Alcoa hafi áhuga á því að reisa álver á Bakka þótt iðnaðarráðherra finnist áhuginn hafa minnkað.  Fyrir því eru margar gildar ástæður.

1.  460 þúsund tonna álver á Bakka í viðbót við álverið á Reyðarfirði mun koma fyrirtækinu í óskastöðu gagnvart Íslendingum. Álverin tvö munu þurfa alla virkjanlega orku á Norðurlandi og Austurlandi, allt frá Jökulsánum í Skagafirði til Jökulsár í Fljótsdal. Þar með fær fyrirtækið einstaka einokunar- og fákeppnisaðstöðu vegna þess að engir keppninautar verða til staðar um kaup á orkunni. 

2. Orkuverðið leiðir til fágætlega hagstæðra samninga við Íslendinga því að gróflega reiknað telst glöggum mönnum til að hlutfall hagnaðar Alcoa á móti hagnaði Íslendinga vegna álversins í Reyðarfirði (störfin fyrir austan) sé um það bil 20:1. 

3. Álver á Bakka tryggir fyrirtækinu svipaða stöðu og ef eitt erlent fyrirtæki ætti hátt í helming alls fiskveiðikvóta í auðlindalögsögu Íslands og mestallur virðisaukinn rynni út úr landinu, gagnstætt því sem er í álframleiðslunni. 

Vísa í blogg mitt á eyjunni um samlagninguna á orkunni sem menn virðast forðast að nota. 

„Takmarkaður áhugi“ stjórnvalda á Bakka

Athugasemdir

[Guðmundur Guðmundsson, 7.8.2010 kl. 01:21]

„og mestallur virðisaukinn rynni út úr landinu, gagnstætt því sem er í álframleiðslunni.“

Ég næ þessu ekki. Á þetta að vera „gagnstætt því sem er í fiskiðnaðinum“?

[Ómar Ragnarsson, 7.8.2010 kl. 18:45]

Sjávarútvegurinn notar hráefni sem kemur upp úr auðlindalögsögu okkar sjálfra.

Áliðnaðurinn notar hráefni sem er flutt yfir þveran hnöttinn til landsins. 

Hagnaður álfyrirtækjanna rennur úr landinu. 

Hagnaður íslenskra sjávarútvegsfyrirtækja rennur inn í landið, samanber tekjur íslensku skattadrottningarinnar. 

Hagfræðiútreikningar sýna að virðisauki, sem verður eftir í landinu sjálfu, er næstum þrefalt meiri í sjávarútvegi og ferðaþjónustu en í stóriðjunni. 

[Einar Kr. Jónsson (IP-tala skráð) 8.8.2010 kl. 16:44]

Stöldrum aðeins við!! Hagnaður Alcoa 20-faldur af þeim hagnaði sem situr eftir í landinu (!?!). Og svo þetta mál með Storm Seafood. Við verðum að gæta þess að ekki fari eins fyrir náttúruauðlindum okkar og í Afríku. Afríka er ríkasta heimsálfan af hvers kyns náttúruauðlindum, s.s. gulli, demöntum, kopar, cocoa, kaffi, sykri, trjávið, o.fl., en þar er fátæktin og ójöfnuðurinn hvergi meiri. Nýting auðlindanna þar er nefnilega meira og minna í vestrænni eigu og virðisaukinn situr ekki eftir í viðkomandi landi. Látum ekki það sama henda Ísland. Mótum framtíðina af skynsemi fyrir komandi kynslóðir til að byggja á. Langtímaávinning frekar en skammtímahagnað. Takk fyrir, Ómar, að halda áfram að vekja okkur til umhugsunar um Nýja Ísland.