Spariummæli.

Nú eru liðin rúm 15 ár síðan ég tók að nýju að lýsa íþróttum eftir 19 ára hlé þar á undan. Raunar er þetta aðeins í einni íþróttagrein, en í henni, eins og öðrum greinum, koma stundum fram kornungir menn, sem vekja svo mikla athygli, að það verður að segja eitthvað óvenjulegt um þá. 

Það getur verið áhætta fylgjandi því að nefna nafn viðkomandi íþróttamanns, sem maður er kannski að sjá í allra fyrsta sinn og segja: "Leggið þið þetta nafn á minnið."

Hugsanlegt er að viðkomandi sé einn af þeim mörgu sem er efnilegur en heldur því miður áfram að vera það en ekkert umfram það.

Þess vegna gæta íþróttamenn sín vel þegar þeir ákveða að kveða upp úr með þetta.

Aðeins örfáum sinnum hef ég árætt að segja þetta og haft heppnina með mér, - viðkomandi íþróttamaður hefur breyst úr því að vera efnilegur byrjandi í það að verða í hópi þeirra allra bestu í heiminum.

Aron Pálmason er einn þessara kornungu manna sem vekur þvílíka athygli, að jafnvel varkárustu íþróttafréttamenn láta vaða með því að segja: "Aron Pálmarsson. Leggið þið þetta nafn á minnið".

Við Íslendingar þurfum þess ekki nú. Það var fyrir nokkrum misserum þegar Aron, þá aðeins unglingur, fangaði athygli þeirra sem sáu hann hérna heima. 

Það verður spennandi að fylgjast með ferli hans.

Ég hef ríka ástæðu fyrir að fara varlega í að nota svona spariummæli í ljósi atviks sem gerðist fyrir rúmri hálfri öld.

 Einn af íþróttablaðamönnunum, sem skrifuðu um drengjameistaramót Íslands 1958 álpaðist til þess að láta þau ummæli falla um mig að ég væri eitthvert mesta spretthlauparaefni sem fram hefði komið í mörg ár.

Þetta var háskalega djarflega mælt í ljósi þess að næsta kynslóð á undan, Clausensbræður, Finnbjörn, Ásmundur, Hörður, Guðmundur Lárusson og Hillmar Þorbjörnsson voru einhverjir bestu spretthlauparar Evrópu.

Tíu dögum eftir drengjameistaramótið meiddist ég illa á ökkla í flipp-þrístökki á víðavangi á byggingarlóð Austurbrúnar tvö og snerti ekki við hlaupunum aftur fyrr en í fjórar vikur 1964 og sex vikur 1965, án þess að nokkur alvara væri á bak við það, enda hafði ég allt frá 1958 haft meira en nóg að sýsla á öðrum sviðum.

Ég held því að ummæli í ofangreinda átt verði að nota alveg sérstaklega sparlega.  

Leggið þetta nafn á minnið