Má lítið út af bregða.

Tæknilega séð er verið að gera það sama með árásunum á stjórnstöðvar, loftvarnarstöðvar og ratsjárstöðvar o. s. frv. í Líbíu og Luftwaffe reyndi að gera sumarið 1940 varðandi sams konar stöðvar Breta.

Ætlun Þjóðverja þá var að koma á "flugbanni" yfir Bretlandi, þ. e. að eyða möguleikum Breta á að nota flugher sinn. 

En áætlun Luftwaffe mistókst vegna þess hve öflugur flugher Breta var og að stórlega skorti á nákvæmni í árásunum á stöðvar hans. 

Loks fór svo að þýskur flugmaður sleppti fyrir mistök sprengjum yfir London, og eru það einhver afdrifaríkustu mistök, sem gerð hafa verið í hernaði, því að í hefndarskyni gerðu Bretar loftárás á Berlín og eftir hana hættu Þjóðverjar að ráðast á fyrri skotmörk sín, en einbeittu sér að árásum á London. 

Hin tiltölulega litlu mistök eins flugmanns í ágústlok 1940 urðu að vendipunkti sem réði úrslitum þegar upp var staðið. 

Tæknilegir yfirburðir bandamanna nú gagnvart flugher Líbíu eru slíkir að samanburður við orrustuna um Bretland 1940 er líkast til út í hött hvað það varðar.

Sömuleiðis er nákvæmnin í árásum bandamanna á allt öðru plani en var í árásunum á flugvelli og ratstjárstöðvar Breta sumarið 1940. 

En ljóst er þó að lítið má út af bregða eins og sést á fjarlægðinni frá stjórnstöðinni í höfuðstöðvum Gaddafis til tjalds hans. 

Mikil og eðlileg viðkvæmni ríkir í Arabaheiminum gagnvart því að ekki verði mannfall í árásum, sem eiga að koma í veg fyrir mannfall. Það má lítið út af bregða og minnast má digurbarkalegra ummæla á sínum tíma um nákvæmni árása á mannvirki í Írak, þar sem í ljós kom, að þeirri tækni gat skeikað verulega. 

Ráðist á stjórnstöð Gaddafis

Athugasemdir

[Jón Logi (IP-tala skráð) 22.3.2011 kl. 14:26]

Já, - gasgeymarnir við Battersea (Þar eru enn gasgeymar) eru sögulegur staður, því að sprengjur Luftwaffe áttu að falla þá en ekki á East End.

En nú skal ég stinga inn sögulegri staðreynd. Vona bara að Gaddi sé ekki að lesa.

Þjóðverjar vissu af ratsjám Breta og þær voru berskjaldaðar fyrir árásum. En þeir vissu ekki hvernig kerfið virkaði og hversu klárt það var upp sett.

Þeir reyndu að slá út kerfið og blinda Breta, og tókst það reyndar að hluta. En þeir urðu aldrei varar við það, og skjótt var það komið í lag aftur.

Það var meðal annars vegna þess að þeir gerðu sér ekki grein fyrir því hvar "götin" voru í netinu, og svo voru "netin" þrjú, - og stundum 4. Net fyrir hærra flug, net fyrir lágflug, aragrúi útsýnispunkta með sjónauka, og svo tilfallandi flugvélar á ferðinni. 

Þeir reyndu að mæla hvort að loftárásir þeirra á ratsjárstöðvarnar hefðu áhrif á "útsendingu" ratsjármerkja, en fundu enga breytingu. Það stafaði af því að Bretar voru með færanlega senda sem settir voru upp í staðin fyrir það sem lá niðri. Þeir virkuðu eiginlega ekki neitt, en merkin mældust, og Þjóðverjar tóku því sem vísu að árásir þeirra hefðu þar af leiðandi engin áhrif. Eftir 4 daga árásir létu þeir "turnana" svo í friði.

Eins var með árásirnar á flugvellina. Þær virtust ekki þýða neitt, þó að vissulega gerðu þær það. En Þjóðverjar vissu illaaf "grúppusýstemi" Breta, og það að 11. grúppa sem varði suðausturhorn Englands var einungis ein af 4, en ekki allur flugherinn.

Og þegar að flugmannsgreyið klúðraði árásinni á Battersea, hleypti hann af stað gagnkvæmri loftárásarhrinu á Berlín og London, uns Göring var skírður Meyer, og fyrirskipaði þungar árásir á London.

Þá lengdist tíminn til stefnu, og Bretar gátu komist að með grúppur sem lítið höfðu haft að gera fram að því. Og svo fór sem fór. Fyrsta stóráætlun þriðja ríkisins sem blása varð af vegna ósigurs.

Gunther vinur minn heitinn flaug í orrustunni um Bretland. Hann sagði að Bretarnir hefðu beðið eftir þeim á réttum stað og tekið vel á. Hann varð þriðji sveitarforinginn á einni viku, forverar hans féllu.