Miðar hægt en miðar þó.

Fyrir rúmum 40 árum var háð hörð barátta fyrir verndun Laxár og Mývatns sem endaði með því að sett var á friðun með ákveðnum lögum og hætt við einhver stórkarlalegustu virkjanaáform, sem um getur hér á landi og þótt víðar væri leitað.

Þeir voru harðir í horn að taka sem stóðu fyrir sprengingu Miðkvíslarstíflu og öðru andófi.

Nú eru þeir flestir gengnir og svo fór að því sem þeir höfðu áorkað var aflétt.

Þegar menn sjá nú að Hverfell og Dimmuborgir hafi verið friðaðar spyrja áreiðanlega margir: Voru þessi fyrirbæri virkilega ekki friðuð?

Og svarið vekur undrun: Nei, þannig er það ekki.

Því ber að fagna því að þetta skref hefur verið stigið þótt það sé í raun afar smátt miðað við öll þau stórkostlegu náttúruundur sem þetta svæði býr yfir, en það er mun stærra en það sem friðun Laxár- og Mývatns náði í fyrstu yfir.

Fyrir um 15 árum kom það fyrst til tals hér á landi að sækjast eftir því að merkilegustu náttúruundur landsins kæmust á skrá UNESCO og var látið berast að Þingvellir og Mývatn yrðu nefnd fyrst.

Það tók mörg ár að fá Þingvelli inn á skrána, en hugmyndin um Mývatn var strax hlegin út af borðinu vegna Kísiliðjunnar og Kröfluvirkjunar.

Þegar ég bar þetta mál undir þáverandi sveitarstjóra yppti hann öxlum og taldi viðurkenningu UNESCO einskis virði.

Þegar ég benti honum á hvaða gildi slíkt hefði fyrir ferðaþjónustu eins og sjá mætti að ferðamannabæklingum erlendum bað hann mig blessaðan að vera ekki með svona bull.

Þannig er greinilega löng leið framundan á þeirri leið sem vörðurnar tvær, Dimmuborgir og Hverfjall, hafa nú varðað.

Dimmuborgir og Hverfell friðlýst

Athugasemdir

[Númi (IP-tala skráð) 23.6.2011 kl. 00:21]

Ég gat ekki heyrt betur í fréttunum í kvöld að talað var um  Hverfjall, frekar en Hverfell.