Maðurinn er það sem hann étur og brennir ekki.

Allt fram til 2009 stundaði ég reglubundna líkamsþjálfun sem byggðist á gríðarlegri brennslu og áreynslu í u.þ.b 50 mínútur.  Þetta hafði ég gert áratugum saman og það nægði til að halda líkamsþyngdinni nálægt svonefndri kjörþyngd og allt að fimm kílóum niður fyrir hana auk þess sem þetta gaf ómetanlegt úhald og snerpu miðað við aldur.

Á árunum 2006 til 2009 þurfti að gera tvær aðgerðir á hnjám vegna slits og of mikils álags og það þýddi að ekki var hægt að hlaupa af sama ákafa og jafn lengi og áður, heldur varð að minnka álagið og láta hraða göngu bæði á jafnsléttu og upp stiga koma í staðinn. 

Eftir fótbrot 2009 versnaði þetta enn frekar. 

Þetta kom fram á líkamsþyngdinni sem óð upp um tólf kíló þegar verst lét, þrátt fyrir viðleitni í mataræði til að hafa hemil á henni. 

Jónína dóttir mín sagði mér að miklu skipti að álagskafli æfinganna væri lengri en 20 mínútur í samfellu en þegar hnén gáfu sig var erfitt að halda því. 

Þegar þetta og það, sem Ágústa Johnson er að benda á, eftirbruninn, leggst saman verður útkoman þynging því að takmörk eru fyrir því hve langt er hægt að komast á aðhaldi í mataræði einu saman. 

Allt myndar þetta eina heild þar sem hið grimma lögmál gildir að maðurinn er það sem hann étur og það sem hann brennur ekki. 

Svona áttu að fara að því að grennast

Athugasemdir

[GG (IP-tala skráð) 16.8.2011 kl. 10:23]

Þú verður að fá þér bát og róa af þér aukakílóin.

[Ómar Ragnarsson, 16.8.2011 kl. 12:06]

Ég er með skaddaðan sjöunda hálslið og klemmda afltaug út í hægri handlegg. Verð því að takmarka álag á hann.

[Jón Logi (IP-tala skráð) 16.8.2011 kl. 15:41]

Magavöðvar og lærvöðvar eru þeir massamestu. Svo hryggurinn. Það er til fullt af brennsluæfingum þar sem þessir duga.

Bara hrútleiðinlegar....miklu skemmtilegra að þeytast um.

[GG (IP-tala skráð) 17.8.2011 kl. 06:51]

Borða minna.