Loksins rétti tíminn fyrir viðveru á norðausturhálendinu.

Ekki verður sagt að veðrið hafi leikið við fólk á norðaustanverðu landinu í sumar.  Fyrst kom lengsti kuldakaflinn sem komið hefur snemmsumars og síðan tók við veðurfar þar sem vindáttir á milli suðurs og vesturs voru fjarri vikum saman.

Enn vantar sex metra upp á að Hálslón sé komið í hámarkshæð. 

Loksins  núna eru þó að koma dagar með þessum vindáttum og hefði mátt koma fyrr fyrir ferðaþjónustuna, svo að hún nyti enn eins metsins í komu erlendra ferðamanna til landsins. Þessi tími hefði mátt koma fyrr en honum er samt tekið með þökkum. 

Við verðum inni á Brúaröræfum þessa daga, Völundur Jóhannesson og ég, tveir tómstundabændur ef svo má að orði komast.

Hann er í Grágæsadal, þar sem hann hefur verið á hverju sumri svo lengi sem elstu menn (hann sjálfur m.a.) muna, - en ég á Sauðárflugvelli og síðan vonandi við myndatökur fyrir myndirnar "Brúarjökull og innrásirnar í Ísland" og "Sköpun jarðarinnar og ferðir til mars". 

Á svona dögum hér fyrir austan er, eins og einhvern tíma var sagt, veður til að skapa. 

Á sínum tíma, fyrir meira en 70 árum, varð þýskur jarðfræðiprófessor, stórmerkileg kona, ein fyrst allra til að átta sig á töfrum og náttúruundrum á Brúaröræfum, sem voru sköpunarverk hins mikla snillings Brúarjökuls. 

Nú er svo að sjá að fyrstur þeirra, sem hafa yfirráð yfir fjármunum og sjái möguleika svæðisins norðan Vatnajökuls, sé Kínverji.  Segir þetta tvennt einhverja sögu um okkur sjálfa, Íslendinga? 

Hlýtt á Austurlandi

Athugasemdir

[Berþóra Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 30.8.2011 kl. 18:45]

Þetta minnir mig á ítölsku konuna sem ég sá á Möðrudal út á túni að húsabaki. Hún baðið út höndum og hrópaði "fantastico".