Aftur 1991?

Íslensk stjórnmál geyma ýmis dæmi um það að ákveðnir flokkadrættir, ýmist milli flokka eða innan flokka, haldast áfram löngu eftir að aðstæður hafa breyst og aðrir komið fram á sjónarsviðið til að gegna áhrifastöðum.

Á meðan Gunnar Thoroddsen lifði var skipting Sjálfstæðismanna í Gunnarsarm og Geirsarm áberandi og nú er svo að sjá að átakalínur frá árunum í kringum 1990 séu í fullum gangi, bæði á hægri og vinstri armi íslenskra stjórnmála, annars vegar endurómur af átökum Davíðs Oddssonar og Þorsteins Pálssonar og hins vegar af átökum armanna í Alþýðubandalaginu. 

Þótt hinn pólitíski vígvöllur hafi breyst virðast víglínurnar bera keim af helstu flokkadráttum fyrir tuttugu árum eða jafnvel enn lengra aftur í tímann. 

Svo virðist einnig sem það eitt að sumir af helstu foringjum þess tíma séu enn á meðal vor nægi til þess að línurnar leggist í svipað far í kringum þá og á meðan þeir leiddu mismunandi fylkingar fyrir áratugum. 

Styrmir: Forsetinn hyggur á endurkjör

Athugasemdir

[Tómas H Sveinsson, 14.9.2011 kl. 12:03]

Munið að stjórnmálamaður nútímans er persóna sem rakar eld að eigin köku en lætur líta svo út sem það sé gert fyrir landslýð.

[Valdimar Samúelsson, 14.9.2011 kl. 17:56]

Stjórnarskrá íslands er til þess gerð að ekki megi vinna svoleiðis. Það á að fara eftir henni sama hvort einhver hafi brotið hana áður.

[Tómas H Sveinsson, 14.9.2011 kl. 18:01]

Bíddu nú við Valdimar. Hvað er það í Stjórnarskránni sem getur komið í veg fyrir óheilindi stjórnmálamanna?  Eitt er að meiga ekki, annað er að gera.

[Ómar Ragnarsson, 14.9.2011 kl. 21:10]

Það heitir að "skara eld að eigin köku."