Framfarir byggðar á reynslunni.

Athyglisvert er að heyra vettvangsstjóra Landsbjargar segja frá því hvernig björgunarsveitarmenn hafa lært af fyrri slysum á borð við hvarf sænska ferðamannsins á Sólheimajökli.

Hið liðna verður aldrei aftur tekið en hægt að nota reynsluna til að auka árangur í framtíðinni.

Mörgum spurningum varðandi hvarf Svíans verður aldrei svarað. Allir hafa villst oftar en einu sinni á ævinni en afleiðingarnar orðið misjafnar. 

Ef Svíinn ætlaði að fara að gosstöðvunum á Fimmvörðuhálsi var hann á kolrangri leið því að aðstæður og búnaður hans voru fjarri því að leyfa það. 

Eitt af því sem má athuga í því efni er að eftir að gosstöðvarnar urðu vinsæll ferðamannastaður sé það athugandi að setja upp vegaskilti á leiðinni frá hringveginum upp á hálsinn, sem vísi fólki leið. 

Auðvitað er hægt að segja að allir sem þangað vilja fara eigi að kynna sér leiðina vel á korti eða úr bæklingum en ítarleg vegamerking getur þó aldrei orðið til annars en bóta og er æskileg þjónusta við vegfarendur. 

Ég hef áður fjallað um það fyrirbæri að á löngum köflum á hringveginum frá Norðurárdal til Blönduóss eru vegaskilti sem tilgreina hve langt sé til Hvammstanga en greina ekki frá neinu öðru. 

Staðarskáli er eðlilegt og þekkt viðmið fyrir alla vegfarendur á 150 kílómetra kafla frá Baulunni í Borgarfirði til Blönduóss og það myndi skipta meira en 90% vegfarenda meira máli að vita hve langt er þangað heldur en að vita hve langt er til Hvammstanga. 

Ég er ekki að segja að það eigi að taka Hvammstangaskiltin niður heldur að bæta fleirum við. 

Einhver kann að segja að með því að koma upp Staðarskálaskilti sé verið að mismuna þeim áningarstað og Víðigerði, sem er nær miðri leið milli Reykjavíkur og Akureyrar en Staðarskáli er. 

En það er ekki aðeins stærðarmunur á þessum áningarstöðum, sem skiptir máli, heldur eru vegamót á milli landsfjórðunga rétt við Staðarskála sem veita honum sérstöðu. 

Því fé sem veitt er til vegamerkinga og upplýsinga er vel varið, öllum til hagsbóta og eykur öryggi. 

Eitt stærsta verkefni síðari ára

Athugasemdir

[Guðmundur St Ragnarsson, 12.11.2011 kl. 16:13]

Spurning um að hafa skilti á Leifsstöð. Ávarp og/eða leiðbeiningar til þeirra sem ætla á hálendi Íslands. Ferðamálayfirvöld gætu kannski haft í Leifsstöð einhverja upplýsingamiðstöð til útlendinga með leiðbeiningum um hálendisferðir?

[Flosi Kristjánsson, 12.11.2011 kl. 21:51]

Það er ömurlegt að sjá erlenda ferðamenn rata aftur og aftur í sömu ógöngurnar vegna þess að þeir vanmeta aðstæður. Íslendingar sem fara um ókunnar slóðir í eigin landi, gera það gjarnan í fylgd staðkunnugra leiðsögumanna eða fólks sem hefur þekkingu til að takast á við erfiðar aðstæður á hálendinu.

Fólk sem fer inn á hálendið, Íslendingar jafnt sem erlendir ferðarmenn, á ævinlega að láta vita af sér. Hef sjálfur farið inn í Morsárdal og Kjós bak þjóðgarðinum í Skaftafelli og hópurinn var krafinn um ferðaáætlun, þar með talið upplýsingar um "next of kin", þ. e. hverjum skyldi gert viðvart af eitthvað kæmi upp á. Einnig vorum við beðin að gefa upp hvenær við kæmum aftur til byggða og hvenær skyldi hefja leit ef við værum ekki komin á fyrir fram ákveðnum tíma.

Ég man að mér þótti þetta nokkuð dramatískt á þeim tíma, en við nánari athugun er mér ljóst að þetta er algjör nauðsyn. Það er bara spurning um hvernig hægt er að knýja á um hliðstæðar ráðstafanir fyrir erlenda ferðamenn. Ísraelsmaðurinn sem varð úti, nánast undir húsvegg við Höskuldarskála, ætti að kalla á ráðstafanir, en okkur vantar aflið til að knýja á um eftirfylgni. Maðurinn sem fannst í jökulsprungu á Sólheimajökli í morgun hrópar, með sínum hætti, á viðbrögð af hálfu yfirvalda.

[Ómar Ragnarsson, 12.11.2011 kl. 23:30]

Gott hjá ykkur, strákar! 

Ég var að heyra að Svíinn hefði sagt í símtalinu örlagaríka að hann væri á fyrsta jöklinum á leiðinni austur og þess vegna hefðu menn haldið að hann væri á Fimmvörðuhálsi. Sé svo var augljós og villandi ónákvæmni hér á ferð.

[Pétur (IP-tala skráð) 13.11.2011 kl. 12:01]

Þetta er skemtilega frjálslynd hugmynd hjá þér með staðarskála :) Það væri jafnvel hægt að fá staðarskála til að greiða skiltagerðina, og uppsetninguna í samstarfi við vegagerðina. Svo væri hægt að stíga skrefinu lengra, og merkja áfángastaði innan bæjarmarka. Þannig gæti vegalengdin til akureyrar mælt fjarlægðina að dómínós á akureyri, og skiltin til hafnarfjarðar beint okkur að KFC í hafnarfyrði. Vegagerðin er klárlega að missa af mikklum peningum hérna