Mismunur kynjanna ?

Sá "hæfileiki" kvenna að brotna hreinlega saman þegar álag þær verður of mikið eins og kom fyrir Angelinu Jolie er líklega kostur en ekki galli, séu svona samanbrot frekar tengd konum en körlum.

Þó gæti þetta fyrirbæri verið flóknara og ekki síður tengst því að konur taki verkefni sín af meira ósveigjanlegri nákvæmni en karlar, þ. e. að þeir noti oftar kæruleysi til þess að komast í gegnum mikið álag.

Og auðvitað er þetta líka persónubundið ekki síður en kynjabundið. 

Manni kemur þetta í hug þegar litið er til nýlegs atviks þegar Gunna Dís brotnaði saman í beinni útsendingu á Rás tvö eftir að hafa lagt of mikið á sig með því að bæta á sig krefjandi verkefni ofan á önnur krefjandi verkefni. 

Enn er í minni margra þegar Ingibjörg Pálmadóttir þáverandi heilbrigðisráðherra fékk aðsvif í sjónvarpsviðtali hér um árið, sem var afleiðing af of miklu álagi. 

En það að brotna saman ef álag verður of mikið þarf út af fyrir sig ekki að vera slæmur eiginleiki því að slíkt getur einmitt verið það nauðsynlegasta sem komið geti fyrir til þess að koma í veg fyrir ófarir, líkt og þegar öryggi slær út á rafkerfi. 

Margir muna vafalaust eftir ákveðnu hugarjafnvægi og einskonar kæruleysi hjá Steingrími Hermannssyni heitnum þegar hann var forsætisráðherra og líklega undir einhverju mesta álagi sem hægt er að leggja á stjórnmálamann með einhverja erfiðustu og tæpustu stöðu sem nokkur ríkisstjórn hefur haft og síðar fjögurra flokka stjórn, þá einu á lýðveldistímanum. 

Þegar Steingrímur mundi ekki alla hluti notaði hann oft þá aðferð að byrja á upptalningu atriðinna, sem um var að ræða og bætti síðan við þegar minnið þraut: "...og svo framvegis.." og gaf með því í skyn að hann vissu um öll atriðin en runan væri of löng til að fara með hana alla.

Eða þegar hann mundi ekki lengur hvaðan hann hafði ákveðnar upplýsingar og sagði bara blátt áfram: "...Það var maður sem sagði mér það." 

Og fleygt var þegar hann gerði axarskaft í ákveðinni ráðstöfun, sem var harðlega gagnrýnd, og útskýrði það út úr heiminum með þremur orðum: "Ég var plataður." 

Steingrímur naut fádæma vinsælda í starfi sínu og það stafaði kannski ekki hvað síst að hann var blátt áfram og alþýðlegur, setti sig ekki á háan hest né þóttist vita alla skapaða hluti eða vera óskeikull.

Ég kynntist því hins vegar að undir þessu yfirborði leyndist einhver mesti keppnismaður, sem ég hef þekkt, þótt hann færi afar fínt með það, og á grunni þess náði hann þeim árangri sem náði án þess að brotna saman undan álaginu. 

 

Brotnaði saman í miðri mynd