Hitti aftur gömlu elskuna mína!

Það var ánægjulegt að vera á Reykjavíkurflugvelli í dag og ég man ekki eftir svona góðu veðri á flugdegi síðan fyrir einum 35 árum. Margar flugvélategundirnar voru þær sömu nú og þá en jafnvel í enn betra ásigkomulagi og fleiri eintökum en hér um árið.

Til dæmis mátti sjá einar þrjár flugvélar af gerðinni Piper PA-12 Super Cruiser, en það voru í grunninn Piper J-3 með stærri hreyfli og aðeins útvíkkuðum skrokk, þannig að tveir sáttir gátu setið í aftursætinu, en flugmaðurinn tróndi áfram einn í framsætinu.

"Super Cruiser" var algert öfugmæli. Með 100 hestafla hreyflinum var farflughraðinn aðeins um 90 mílur á klukkustund (145 km).  

Fyrir 65 árum var ein slík flutti í hlutum til landsins og síðan sett saman hér og var boðin fullgerð sem happdrættisvinningur.

Hún fékk fyrst einkennisstafina TF-CUB, sem síðar breyttist í TF-CAB og var, þegar ég kynntist henni sumarið 1967, í eigu norðanmanna á Akureyri en stödd á suðurenda flugvallarins við Reykjahlíð og tveir menn um borð.

Ég spurði hvort hún væri dugleg í flugtaki og þeir kváðu svo vera. Settu svo allt á fullt og ég horfði á eftir henni hverfa út af norðurendanum og hélt að hún hefði brotlent þar fyrir handan.

Seint og um síðir birtist hún þó og klifraði hægt í burtu.

Seinna var mér sagt, að í ákafanum við að ná sem flottustu flugtaki hefðu þeir gleymt að taka handbremsuna af og þess vegna hefði flugtaksbrunið orðið svona langt! 

Vorið eftir fékk ég vélina lánaða til að fljúga frá Akureyri vestur að Hvammi í Langadal og til baka.

Það var sunnanþeyr og ég batt vélina við knattspyrnumark fyrir neðan Hvamm og fór í heimsókn að Móbergi.

Þá gerðist það í sjóðheitum sunnanþeynum að hvirfilvindur myndaðist sem fór yfir flugvélina og svipti henni á hvolf.

Ég hafði lofað því að fara í þetta flug algerlega á eigin ábyrgð og stóð við það með því að kaupa vélina svona skemmda, þótt það væri fjárhagslegt átak, sem hefði ekki tekist, nema vegna þess að frændi minn í Hvammi lánaði mér fyrir hluta kaupverðsins.

Í Reykjavík vann ég við að gera við vængina með Gísla heitnum "svifflugspabba" og vélin hlaut einkennisstafina TF-GIN sem mín fyrsta flugvél. Hún var sprautuð að nýju, gul að lit, og "trimmingin" sem ég valdi var eigin hugarsmíð, byggð á áhrifum frá ítölskum SIAI-Marchetti flugbát.

Mér þykir vænt um að enn í dag má sjá móta fyrir svipaðri útfærslu, t. d. á stélinu, þótt vélin séu orðin rauðleit og hafi aldrei verið fallegri eins og sjá má á meðfylgjandi mynd.  

Hún dugði mér afar vel og í ferðunum fyrir héraðsmótin og síðar Sumargleðina kallaði Raggi Bjarna hana alltaf "pappavélina" af því að hún var með dúk-yfirborði og dúkurinn stundum dálítið laus við framrúðuna og þurfti ég stundum að teygja mig út um framgluggann og hagræða honum og festa niður á flugi.

Þegar ég fékk FRÚna seldi ég GINið Boga Þórhallssyni á Stóra-Hamri í Eyjafirði en saknaði alltaf "pappavélarinnar".

Svo fór að ég keypti hana að nýju um 15 ára síðar, fór á henni margar eftirminnilegar ferðir og átti hana til 1992 þegar ég varð að selja hana af fjárhagsástæðum. 

Það auðveldaði þó söluna að hún fór til góðra manna á Selfossi.

Þá hafði ég keypt nýjan 50% aflmeiri hreyfil í hana og flapa, en hvort tveggja vantaði í hana til að gera hana að nokkurs konar þriggja sæta Super Cub með betri eiginleikum hallastýranna en á Cub. 

En aðalatriðið var að hún tók 100% fleiri farþega.

Til er myndskeið með henni þar sem hún hefur sig lóðrétt til flugs í 35 hnúta vindi á Selfossflugvelli og er kyrr í loftinu í lítilli hæð. Einnig í ferð þar sem henni er lent við Hitalaug við Skjálfandafljót norðan við Gæsavötn á frosinni jörð og farið þar í heitt bað um hávetur.

Siðan eru liðin 20 ár, og nú er GINið orðið fallegra og betra en nokkru sinni í 65 ár og naut sín vel á flugsýningunni í dag.

Listflug við Reykjavíkurflugvöll

Athugasemdir

[Halldór Sigurðsson, 28.5.2012 kl. 20:46]

Skemmtileg grein hjá þér Ómar --
Ég kíkti í dag einnig á sýniguna ,og setti nokkrar myndir og myndband á síðu mína hér.
Virkilega gaman að sjá Catalínuna og Dc-3 fljúga saman

  http://skodun.blog.is/