Járnkarlskast, vinsælasta íþróttagreinin í sveitinni í æsku.

Þegar ég sá fyrirsögn um keppni í járnkarli í dag hélt ég fyrst að átt væri við járnkarlskast, þ. e. að kasta járnkarli sem lengsta vegalengd.

Þegar ég var í sveitinni í Hvammi í Langadal á árunum 1950 til 1954 kepptum við Birnir Bjarnason, sem var jafnaldri minn, meira í þeirri íþróttagrein en nokkurri annari, knattspyrna meðtalin.

Þetta var skemmtileg íþrótt. Það var ekki nóg að búa yfir kröftum (sem voru nú reyndar takmarkaðir hjá smá pollum) heldur þurfti mikla lægni við kastið.

Við notuðum báðar hendurnar við köstin og þurfi góða samhæfingu við að fá árangursríkustu sveifluna.

Mörgum árum seinna, þegar við komum í heimsókn í Hvamm, þá komnir yfir tvítugt, uppgötvuðum við, að hægt var að henda járnkarlinum lengra með annarri hendi en báðum, enda vorum við þá orðnir mun sterkari en þegar við vorum drengir.

Einna lengstu kasti skilaði nokkurs konar "bakhandarstíll", þ. e. að hlaupa að upphafspunktinum og halda á járnkarlinum niðri við síðuna og slöngva honum síðan upp á við í framhaldi af atrennunni.

Þetta gaf lengri köst en að reyna að kasta járnkarlinum eins og spjóti í spjótkasti.

Gaman væri að vita hvort einhverjir fleiri hafa stundað þessa íþrótt en við Birnir Bjarnason.

Róbert Wessman keppir í járnkarli