Varasamt tal um "auðveldari andstæðing".

Hingað til hefur verið endurtekið aftur og aftur að mikilvægt væri fyrir íslenska landsliðið að fá "auðveldari andstæðing" í 8 liða úrslitunum með því að koma inn í þau með forystu í sínum  riðli.

En í dag urðu Ungverjar til þess í þriðja sinn á stórmóti að kveða þetta í kútinn. Margir eru búnir að gleyma því að eftir að Íslendingar unnu sjálft silfurlið Svía í fyrir hálfri öld töldu menn að Ungverjar yrðu "auðveldari andstæðingur".

Það fór á annan veg og Ungverjar komu Íslendingum heldur betur niður á jörðina og þetta hefur nú gerst tvívegis aftur. Enda er það svo, að þegar aðeins átta lið eru eftir í keppni, er ekki lengur hægt að tala um neinn auðveldan andstæðing.

Engu var líka í upphafi leiksins nú áðan en að talið um "auðveldari andstæðing" hefði náð að síast inn í íslenska liðið, því að byrjun hans var afleit. Stundum er sagt að markvörðurinn sé hálft liðið og það mátti með sanni segja um ungverska liðið nú.

Einn bloggarinn hér á blog.is skrifaði pistil um það að íslenska liðið nú og þá sérstaklega Ólafur Stefánsson væri slíkir afburðamenn að Geir Hallsteinsson yrði "lítill karl" í samanburðinum.

Þegar margir eru farnir að hugsa með slíkum hroka, að lítilsvirða þurfi annan af tveimur leiknustu handboltasnillingum íslenskrar handboltasögu til þess að "hypa" íslenska liðið upp tekur hið fornkveðna gildi að dramb er falli næst.

Að því sögðu verður það hins vegar sagt að aðeins hársbreidd munaði að íslenska handboltaliðið sigldi áfram til svipaðra afreka og á Ólympíuleikunum í Peking og sýndi það og sannaði að á góðum degi getur það spilað jafnvel og unnið hvaða lið, sem er í heiminum.

Það sem háir okkur fyrst og fremst er ekki að við eigum að ekki möguleika á því sama og stórþjóðirnar að geta teflt fram sjö afburðamönnum eins og þær, heldur það, að við eigum ekki möguleika á að tefla fram fjórtán jafngóðum afburðamönnum í jafn langri og erfiðri keppni og er á stórmóti.

Eitt dæmið er það, sást í þessum leik, hvernig Alexander Pettersson þurfti að vera inni á nær allan þennan ofurlanga og erfiða leik.

Þess vegna tel ég að við eigum að þakka leikmönnum okkar fyrir það hve  vel þeir stóðu sig á leikunum miðað við þær aðstæður sem þeir þurfa að búa við sem fulltrúar örþjóðar í hópíþrótt.

Ekki er hægt að bera okkur saman við Grenadabúa í þessum efnum, því að mun meiri líkur eru á því að einn eða tveir éinstaklingar vinni gull heldur en heilt lið í hópíþrótt.   

Við getum líka glaðst yfir því að eiga nú tvo af bestu handboltaþjálfurum heims, þá Alfreð Gíslason og Guðmund Guðmundsson og að Dagur Sigurðsson kemur þar fast á eftir. Það er auðveldara fyrir okkur að eiga 2-3 slíka menn í fremstu röð heldur en fjórtán.  

Ólympíudraumurinn er úti

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 8.8.2012 kl. 13:21]

Ísland best í heimi! - Myndband

[Theódór Norðkvist, 8.8.2012 kl. 18:50]

Það er spurning hvort ástæðan fyrir því að það eru bara sjö nógu góðir handboltamenn (að áliti þjálfaranna) sé sú að aðrir leikmenn eru ekki spilaðir nógu mikið inn í liðið.

Held nefnilega að við eigum fleiri afburðaleikmenn eða getum búið þá til, en Guðmundur treysti á of þröngan hóp. Má nefna Ólafana tvo úr FH og Ólaf Bjarkason, að ógleymdum markverðinum Aroni Erni Eðvarðssyni.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 8.8.2012 kl. 20:48]

Minni má á að Ungverjar hafa alltaf átt gott íþróttafólk.

Í London er þessi fámenna þjóð nr. 9 á medalíu listanum með 6 gull, 2 silfur og 3 brons. Danmörk nr. 22, Svíþjóð nr. 31 og Noregur nr. 35