Kína og Evrópa á undan Ameríku.

Athugum stuttlega hvað það þýðir að geta farið í einum áfanga í lest 2300 kílómetra leið á átta stundum eins og raunin er varðandi nýjustu langhraðalest Kínverja.

Það þýðir að stigið er upp í lestina í miðborg annarrar endastöðvarinnar og sest niður til þess að nota ferðina eftir smekk og þörfum, - vinna þess vegna á tölvu, skrifa eða lesa. Ganga síðan út úr lestinni í miðborg hinnar endastöðvarinnar. Málið dautt.

Skoðum síðan til samanburðar hvernig flugferð á sömu leið liti út.

Fyrst þarf að fara í lest, rútu eða bíl frá miðborginni út á flugvöll og skrá sig þar inn 1 1/2 til tveimur klukkustundum fyrir brottför. Fljúga síðan í þrjár stundir, bíða eftir farangri, og taka síðan bíl, rútu eða lest inn í miðborgina.

Þetta tekur samtals meira en fimm stundir og ávinningurinn, miðað við lestarferðina, er aðeins þrjár stundir en umstangið margfalt meira.

Setjum síðan sem svo að ætlunin sé að fara aðeins 2/3 hluta leiðarinnar, eða um 1600 kílómetra, svipað og að fljúga héðan til borgar á miðjum Bretlandseyjum eða að fara frá París til Varsjár eða Rómar . Þá styttist lestarferðin niður í rúmra fimm stundir en flugferðalagið niður í fjórar stundir svo að ávinningurinn við að fljúga er orðin aðeins ein klukkustund en umstangið það sama.

Að lokum skulum við skoða lestarferð á milli miðborga 1/3 leiðarinnar, eða um 800 kílómetrar.

Þá styttist lestarferðin niður í tæpar þrjár stundir en flugferðalagið niður í rúmar þrjár stundir og er flugferðalagið þar með orðið lengra en lestarferðin og með miklu meira umstangi.

Við þetta bætist miklu minni orkueyðsla lestarinnar heldur en farartækjanna í flugferðalaginu.

Því veldur einfalt lögmál: Það kostar orku að lyfta flugvélinni upp í meira en tíu kílómetra hæð og yfirvinna loftmótstöðu vængjanna og skrokksins en lestin sleppur við hvort tveggja.

Þetta er sama lögmálið og gildir í samanburði þyrlu og flugvélar. Það kostar miklu meiri orku að lyfta farartæki beint upp heldur en að láta það fyrst bruna lárétt eftir flugbraut til þess að ná flugtakshraða.

Þar að auki er flughraði þyrlna aðeins 30% af flughraða þotna og færsla orkunnar og lyftkraftsins í gegnum flókinn stýribúnað og spaða miklu flóknari og dýrari en þegar um er að ræða fastan væng.

Evrópa og Kína eru á undan Bandaríkjunum í þessu efni og á komandi öld þverrandi orkugjafa á það eftir að koma Ameríkumönnum í koll.

Við Íslendingar eigum hins vegar ekkert val varðandi ferðir til annarra landa, - erum jafn háðir fluginu í því efni og við vorum háðir siglingum fyrr á öldum.

Lengsta lestarleið heims

Athugasemdir

[Sleggjan og Hvellurinn, 26.12.2012 kl. 14:10]

Bandaríkin er í ruglinu varðandi lestir vegna þess að það er í höndum ríkisins.

Þegar hið opinbera er með einkaleyfi og rekur eitthvað þá verður það dýrt, áhagkvæmt og sóun.

Í USA var fragt lestir gefnar frjálsar. Það varð til þess að kostnaður við að flytja vörur með lest hríðféll vegna þess að einkageirinn er betri að reka hlutina heldur en opinberi geirinn.

En lestaferðir til að flytja fólk er ennþá í krumlum ríkisins. Niðurgreitt af skattborgurum en er samt rándýrt að ferðast með lestum í USA.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 26.12.2012 kl. 15:19]

Hjákátleg þessi lífseiga mýta að allt fari til andskotans, ef ekki í höndum einkafyrirtækja. Þó eru aðeins fá ár liðin frá total gjaldþroti einkaframtaksins á klakanum.

Bestu járnbrautar kerfi Evrópu eru í Sviss og Þýskalandi, SBB og DB, en bæði fyrirtækin eru “Staatsunternehmen”.

 

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 26.12.2012 kl. 16:00]

Hér á landi búum við við mjög svo umhverfisvæna raforku en höfum hingað til ekkert gert til að nota þessa orku til að koma almenningi á milli staða. Allir strætisvagnar og rútur eru knúðar með dísil olíu, hefði viljað sjá t.d rafmagns sporvagna  sem þjónuðu almenningssamgöngum og mundu spara gjaldeyrinn sem fer í innkaup á olíu.
Er hér fyrir neðan með  link á  sjálvirka lagningu járnbrautateina.
http://www.youtube.com/watch?v=ZUOUXnuCLOU

[Sigurður Antonsson, 26.12.2012 kl. 17:44]

Lestin á eftir að verða stolt Kínverja um langan aldur. Tækniundrið í Kína á eftir að birtast í fleiri myndum.

Hvernig eigum við að getað gert eitthvað álíka í samgöngumálum frá miðborg Reykjavíkur til Keflavíkurflugvallar.

Kjartan á Photo.is hefur velt þessu fyrir sér. Kjartan starfar í Kína. Landi sem sogar til sín frumkvöðla og sprotamenn.

Krafturinn og mannauðurinn í Kína er að mestu frá einkafyrirtækjum kominn, en stjórnvöld vinna vel saman með frjálsu framtaki. Málið er að það má aldrei gefst upp á að virkja kraftana og finna lausnir.

[Ómar Ragnarsson, 26.12.2012 kl. 20:37]

Það gleymist hve margfalt færri við erum en Kínverjar eða Evrópubúar. Kínverjar eru 4000 sinnum fleiri en við. Mannfæðin hér gerir einstaka lestarframkvæmd eins og Reykjavík-Keflavík eða Reykjavík-Akureyri að afar dýrum kosti.

[E (IP-tala skráð) 26.12.2012 kl. 20:45]

Hef margsinnis komið inn á það áður að raforka verður óhjákvæmilega helsti kostur okkar mörlanda í samgöngum í framtíðinni og því þurfum við að skilja eftir eitthvað af hagkvæmum orkuvinnslukostum til þeirra nota. En bendi jafnframt á, að það er mikill munur á nýtingu lesta í samgöngum milli Rvíkur og Keflavíkur annarsvegar og Reykjavíkur og Akureyrar hins vegar. Í mínum huga er það aðeins spurning um hvenær en ekki hvort komið verður á lestarsamgöngum við Keflavík.

[Guðjón Sigþór Jensson, 26.12.2012 kl. 21:11]

Nákvæmar eru 4.134 Kínverjar á við hvern mörlanda og eiginlega tæpum hálfum betur, sjá Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags 2012, bls. 93.

Hefurðu farið í Heðmörk nýverið Ómar? Sjá:http://mosi.blog.is/blog/mosi/entry/1274335

Góðar stundir.