Íslands þúsund ár

13.1.2014 | 00:34

Klárustu rottur í heimi ?

Þegar afi minn Edvard Bjarnason var með Höfðabakarí í kjallara í Samtúni var erfitt að halda skordýrum og rottum frá. ( Hann hefði kannski átt að láta það heita Katrínarbakarí, samanber breytinguna núna á nafni Höfðatúns ).

Einkum voru kakkalakkar aðgangsharðir en afi, sem var einstakt snyrtimenni, barðist hatrammlega við þá og annað óþrifnað hafði yfirleitt betur.

Hann sagði mér sögu af því hve rottur geti verið klárar og næstum við vitrar.

Svo bar við að egg fóru að hverfa í bakaríinu. Þau voru geymd uppi á borði og þess vegna skildi enginn í því hvernig þau gátu horfið á næturna, úr því að bakaríið var læst og enginn maður kom þar inn að næturlagi.

Á endanum var ákveðið að bora lítið gat ofarlega á dyrnar að því svo að hægt væri að kíkja þar í gegn.

Þetta var að sumarlagi og því ákveðið að setja upp örlitla týru sem veitti nægri viðbótarbirtu inni í bakaríinu til þess að hægt væri að sjá í gegnum gægjugatið hvað færi fram, þegar augu njósnarans voru orðin vön hálf rökkrinu.

Þetta bar árangur. Þegar liðið var á nótt sá njósnarinn að þrjár rottur komu út úr einu horni bakarísins undan skáp, sem þar var.

Tvær þeirra stukku upp á borðið, þar sem eggin voru geymd en ein beið fyrir neðan borðið.

Önnur rottan, sem stokkið hafði upp á borðið, og var sú langstærsta, óhugnanlega stór, hringaði sig utan um egg þannig að hún hélt því með fjórum fótum föstu við magann á sér. Hin rottan uppi á borðinu ýtti rottunni með eggið fram á borðbrúnina uns hún féll niður með bakið á undan og lenti mjúklega á gólfinu án þess að eggið brotnaði.

Þar beið þriðja rottan, beit í halann á rottunni með eggið og dró hvort tveggja á halanum undir skápinn í horninu. Þannig sóttu rotturnar nokkur egg.

Daginn eftir var skápurinn losnaður frá veggnum og kom þá í ljós rifa undir veggnum sem rotturnar höfðu komið í gegn. Var nú fenginn meindýraeyðir til að sjá um afganginn, en vinnubrögðin hjá hinum þjófóttu rottum þóttu með eindæmum snjöll.

Í sjónvarpsþætti um spendýr jarðar kom fram að aðeins tvær spendýrategundir væri að finna hvar sem væri á jörðinni. Það eru maðurinn og rottan. Skal engan undra, ef marka má sögu afa míns.