1966 ævintýrið virðist fjarri.

Englendinga dreymir alltaf um annað 1966, heimsmeistaraititil þjóðarinnar sem fann upp knattspyrnuna.

Þrátt fyrir ágætan leik þeirra í gær í fjörugri viðureign við Ítali, sem hefur stærri heimsmeistarhefð en Englendingar, er ekki að sjá að enska liðið geti náð takmarki sínu. Það vantar eitthvað sem til þarf.

Englendingar áttu ágæta kafla í leiknum, fengu færi, og eftir að Ítalir komust yfir var eðlilegt að þeir pressuðu meira.

En þegar einhvert flottasta langskot að marki, sem sést hefur, small í þverslá enska marksins skömmu fyrir leikslok og Ítalir voru hársbreidd frá því að vinna 3:1, sagði maður við sjálfan sig: 1966 er ekki í loftinu.

Endursýniningin var mögnuð á skotinu, sem stefndi í fyrstu beint á enska markmanninn, en geigaði síðan um svo marga metra vegna snilldar snúings á boltanum, að markvörðurinn varð að áhorfanda, langt í frá að eiga minnstu möguleika til að ná boltanum.  

Sá hefði mátt fara í netið, þessi !   

Balotelli hetja Ítalíu gegn Englandi

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 15.6.2014 kl. 15:02]

Aftasta varnalína Englendinga er ekki traustvekjandi, að mínu mati.

Núna eru sumir að gagnrýna leik Englendinga heilt yfir eftir tapið gegn Ítalíu.

Að mínu mati var samt England að leika alveg sæmilega, Eða ekkert verr en við var að búast í aðalatriðum.

Hafa verður í huga að Ítalía er ekkert lamb að leika sér við í leikjum á stórmótum og er eitt besta lið í heimi að setja upp strategíu og leika taktíkt þegar við á. Og í þessu tilfelli átti það við.

Ítalir augljóslega búnir að liggja yfir liði Englands og útbúa plan - og englendingar vissu það vel og útbjuggu sitt plan.

Að mínu mati var athyglisvert hve England lagðist á köflum ótrúlega langt aftur. En jú jú, sjálfsagt voru að viðbrögð við því að stundum komu bakverðir Ítala langt upp og einhvernvegin varð að bregðast við því.

England hefur sennilega lagt leikinn upp sem að jafntefli væru prýðis úrslit. Og það var að vissu leiti sterkt hjá þeim að ná að jafna strax.

En það kom bara í ljós að ítalía er með örlítið sterkara lið. Eins og venjulega með Ítalíu er ekkert grín að lenda undir gegn þeim. England sá við þvíí fyrra skiptið með því að setja allt á fullt og ná að koma inn marki strax. Mjög vel gert hjá þeim.

En að var of mikið að lenda tvisvar undir.

Ítalía nær að komast yfir snemma í seinni hálfleik og þó England ætti alveg færi og skot að marki - þá var þetta ekkert beitt hjá þeim og þeir náðu ekkert að opna Ítalana að neinu ráði. Ítalir voru nær því að bæta við 3. markinu.

Eg mundi í Hodgeson sporum hafa áhyggjur af öftustu varnarlínu Englendinga. Ekki sannfærandi og stundum alveg úti að aka.