JAFNRÉTTI Á ÖLLUM SVIÐUM.

Íslandshreyfingin er jafnréttisflokkur og það sést vel á framboðslistunum. Fólk á ekki að líða fyrir það hvernig Guð skapaði það. Þótt það sé ekki tiltekið sérstaklega í stefnuskránni okkar enn er það mín skoðun að jafnréttishugsun okkar feli það í sér að ekki eigi að mismuna fólki eftir kynhneigð.

Þess vegna er það mín skoðun að tveir samkynhneigðir einstaklingar sem elska hvor annan og vilja heita hvor öðrum eilífri tryggð eigi eins að fá gera það með blessun Guðs, skapara síns fyrir milligöngu prests. Hann er í hlutverki þess sem gerir gilt þetta heitorð og þessa sambúð fyrir Guði og mönnum. Um þetta gildir kærleiksboðorðið.

Þegar ég var strákur kom í ljós að einn strákurinn í götunni var frá upphafi öðruvísi en við hinir, - hann lék sér að dúkkum og hegðaði sér meira eins og stelpa en strákur. Síðan eru liðin meira en 60 ár og þær þjáningar eru meiri en orð fá lýst sem þessi vinur minn hefur mátt þola allt sitt líf vegna þess sem hann ekkert gert að heldur var honum greinilega áskapað án þess að hann gæti nokkru um það ráðið.

Þegar þessi mál ber á góma nægir mér að hugsa til þessa góða æskuvinar míns og allra hinna sem hafa orðið að ganga í gegnum svipað og hann.  

 

Athugasemdir

[Georg P Sveinbjörnsson, 27.4.2007 kl. 23:54]

Algjörlega sammála þér í þessu og flest sanngjarnt fólk hlýtur að vera það líka.

[Hjörtur Hjartarson (IP-tala skráð) 28.4.2007 kl. 00:25]

Ómar. Þú varst sallafínn í Kastljósinu. Hugmyndirnar og málflutningurinn ferskari en stagglið sem við eigum að venjast, og öllum leiðist. Þeim sem tala ekki síður en þeim sem hlusta.

Krafan um breytingar liggur í loftinu en vonin til þess að úr rætist er dauf. Því miður. 

[Guðjón I. Guðjónsson (IP-tala skráð) 28.4.2007 kl. 07:35]

Kæri Ómar
Þetta var fallegur texti hjá þér, vonandi að sem flestir taki þetta til sín.

Kveðja, Gaui

[Viðar Eggertsson, 28.4.2007 kl. 09:18]

Sæll Ómar, þakka þér fyrir þennan pistil.

Það er mikilvægt að trúfrelsi ríki í landinu í raun. Það ber að skilja að ríki og kirkju. Það er ósamræmi í því að ein kirkja sé þjóðkirkja.

Hjónaband er fyrst og fremst lögformlegur gjörningur og hann á að framkvæma af til þess bæru veraldlegu yfirvaldi. Bæði hjónavígsla gagnkynhneigðra sem samkynhneigðra.

Trúfélög geta síðan blessað þessi hjónabönd eins og þau kjósa að haga því - og fólk ræður auðvitað hvort það vilji gangst þessum kirkjum/trúfélögum á hönd.

[Jóhanna Magnúsar- og Völudóttir , 28.4.2007 kl. 17:30]

Ég beið einmitt eftir að sjá hvað forkólfar stjórnmálaflokkanna segðu í þessu máli. Sá grein eftir Ellert í morgun sem var líka góð. Takk kærlega fyrir þetta - kærleikurinn sigrar vonandi kreddurnar að lokum.

[Birna María (IP-tala skráð) 28.4.2007 kl. 22:16]

Sæll Ómar.
Ef allir hugsuðu eins fallega og þú væri heimurinn mun betri staður til að lifa í.
Þjóðin má vera stolt af manni eins og þér.
Bestu kveðjur, BM

[G.Helga Ingadóttir, 29.4.2007 kl. 22:53]

Ég hef verið að hugleiða það, hvernig það er í framkvæmd þessi hugmynd um að menn geti lifað í sátt og samlyndi, sama hverrar trúar þeir eru. Er það með því að neyða alla til að trúa því sama, eða er það umbyrðarlyndi fyrir því sem að ólíkt er í trú okkar.

Kirkjan lítur lögum Biblíunnar og þeir sem að vilja teljast sannkristninr, virða hennar kennisetningar og beygja sig fúslega undir þær. Ekki er neinn neyddur til að trúa, það er val hvers og eins og á að vera það. Þeir sem að velja sér prestsþjónustu eru heitbundnir Guði og Orði hans, sem er Biblían í þessu tilviki. Ekki getur alþingi sett lög sem eru ofar Orðinu, eða á skjön við það.  Gildir það sama um öll önnur trúfélög, að ekki getur alþingi sett lög innan t.d. Vottanna, Mormóna, Búddista o.s.f.v. það er þá verið að setja trúfrelsinu skorður, sem ekki eiga rétt á sér.

Hægt er að leita Guðs hvar sem er og tilbiðja hann, en samkvæmt minni trú er Jesús vegurinn, sannleikurinn og lífið. Ekki hefur allt sem að ég hef gjört, verið samkvæmt Ritningunnin, en ég reyni ekki að sveigja Ritninguna að mér, heldur reyni ég að læra að meðtaka Orðið og bið Guð um hjálp til að beygja mig. Þetta er mitt val í dag. Þannig hef ég þó ekki alltaf lifað og mjög margt gert sem var allgjörlega á skjön við Ritninguna. Hins vegar tók ég trú 1991 og hef síðan reynt að taka breytingum.

Það sem að ég er að segja er, að samkvæmt Ritningunni er það synd að lifa með eigin kyni og Guð er heilagur og getur ekki blessað syndina. Það er líka synd að lifa í óvígðri sambúð með gagnstæðu kyni og eða stunda t.d. frjálst kynlíf, samkvæmt Ritningunni. Guð fyrirgefur syndir fúslega, en blessun hans fylgir þó ekki syndinni og vilji hans er (Samkvæmt Ritningunni) að við látum af syndinni, þegar við könnumst við hana hjá okkur sjálfum, (þ.e. sjáum hana) og biðjum Guð fyrirgefningar.

Svona virkar trú hins kristna manns, sé hann ekki bara nafnkristinn. Þess vegna er ekki sátt um þetta innan Þjóðkirkjunnar, þar sem að sumir prestanna taka Orðið og trúna á boð Krists alvarlega, meðan að aðrir hlusta á það sem að líðurinn hrópar og vilja trúlega eigin vinsældir. Þannig er það líka í heimi stjórnmálanna, menn sækjast eftir vinsældum líðsins og fá atkvæði, eru á atkvæðaveiðum.

Ég lít á samkynhneigð sem synd, vegna Orðsins, en ég kem ekki til með að sýna manneskju með slíkar hneigðir fyrirlitningu eða andúð. Guð elskar alla menn og enginn maður er syndlaus. Ég er ekki syndlaus, en bið Guð um að leysa mig frá syndinni og vinna í hjarta mínu. Það er vanvirðing og skortur á umburðarlyndi að krefja Kirkjuna um að ganga gegn sínu Orði - Biblíunni og gifta samkynhneigða.

Hvernig má það vera, að menn geti stundað sína trú í friði og sátt, ef að Ríkið á að geta neitt Kirkjuna, í þessu tilviki, til að ganga á skjön við bókstaf Ritningarinnar, lög Kirkjunnar. Ekki hefur alþingi rétt á að brjóta lög stjórnarskráarinnar sem dæmi.

Ef Guð er allstaðar og allt í öllu, þá er hægt að leita hans hvar sem er og biðja um blessun hans. Ef þetta snýst um Guð, þá er það ekki vandamálið. Og sumir segja að sama sé hvaðan gott kemur, hvers vegna er þá þessi pressa á þjóðkirkuna. Samkvæmt krisinni trú er samkynhneigð synd og þjóðkirkjan telst til kristinnar trúar. Því á ekki að vanvirða lög kirkjunnar, heldur ber samkynhneigðum að leita annara leiða hvað þetta varða. Samkynhneigðir hafa rétt á staðfestri sambúð og heit sín geta þeir/þær gefið hvor/hvorri öðrum/annari frammi fyrir Guði án hjálpar Kirkjunnar, trúi þau því að þau séu að gera rétt.  En sá Guð er ekki hinn sami og ég trúi á, en það er mín sannfæring, ekki endilega annara og ég virði það. Á móti fer ég fram á að mín trú og sannfæring sé virt, þó svo að menn séu ekki endilega sammála og minn kærleiki er ekki minni en þinn, þó svo að ég samþykki ekki allt sem að þú gerir.

[Lára Ómarsdóttir (IP-tala skráð) 30.4.2007 kl. 14:33]

Í Biblíunni segir líka að kona eigi að vera óhrein í einhvern tíma og liggja á klæðum á meðan hún hefur tíðir.

Sæi konur í anda í nútímanum að taka sér frí frá vinnu í viku tíma til þess að liggja heima og vera óhreinar!

Í Biblíunni segir líka að kona eigi að vera eiginmanni sínum undirgefin. Er þjóðkirkjan þá á móti jafnrétti?

Hvenær fer þjóðkirkjan eftir bókstafnum í bókinni helgu og hvenær ekki? Mega til dæmis konur sem eru á blæðingum ekki mæta í messu ?

Finnst skrýtið ef þjóðkirkjan getur bara valið sí svona hvað á að taka bókstaflega og hvað ekki úr Biblíunni.

[G.Helga Ingadóttir, 2.5.2007 kl. 10:39]

Ég vísa þér Lára á síðu mína, þar sem að ég fjalla bæði um undirgefni og vald, hafir þú áhuga á því sem að Biblína boðar. Þú ert að vitna í gamla testamentið, með tíðirnar. Jesús er sá sáttmáli sem að ég lifi í og hef meðtekið. Til frelsis frelsaði Kristur mig, ekki til að leggja á mig ánauðarok, segir Ritningin. Það á jafnt um karla sem konur.

Það sem að ég er að tala um er trú og virðing fyrir þeirri trú sem að fólk velur sér. Kristnir taka Biblíuna alvarlega og hún er þeim heilög, ef þeir eru ekki bara nafnkristnir. Það sem er fólki heilagt á ekki að neyða það fara á móti. Biblían er mjög skýr um það að hjónabandið sáttmáli fyrir karl og konu, að þau verði eitt, en ekki fólk af sama kyni. Hjónaband homma og lespía er því andstætt Orðinu og ekki á að neyða Kirkjun til að verka sem ekki standast Ritninguna.

Hins vegar erum við öll fólk og Guð elskar alla menn, en hann samþykkir samt ekki allar okkar gjörðir og leggur blessun sína yfir þær. Gjörðirnar verða að standast hans Orð. Biblían er Orð Guðs, samkvæmt því sem að Kirkjan boðar og Bilblían bíður svo að fremur skuli hliðnast því en boðum manna.

Það má vissulega deila um hvort Biblínan sé Orð Guðs eður ey, en hins vegar komum við þá aftur af því sem að heitir Kristnin trú í anda og sannleika, þá er Biblían sú bók sem að trú hins Kristna stendur á, taki hann trú sína alvarlega. Það ber að virða, ef við viljum að virðing sé fyrir trú manna. Ég undirstrika það að ekki geta menn ætlast til að trúarbrögðin geti lifað í sátt og samlyndi, ef ekki er gagnkvæm virðing fyrir þeirri trú sem að menn hafa.

Það eru til hommar og lespíur, sem hafa valið það að snúa frá sýnu líferni og hvötum, vegna trúar, það er þeirra val og hafa margir vitnað um að gleði hafi fylgt þeirri ákvörðun og friður við Guð. Þetta er persónuleg afstað þessa einstaklinga og þeirra val, ber að virða það. Einnig er til fólk sem að gengið hefur í klaustur, vegna trúar og mönnum ber að virða það. Sumir velja sér skírlífi alla tíð, aðrir tímabundið og ekki hef ég heyrt neinar sérstakar athugasemdir við það. Þetta er val, vegna trúar og á rétt á sér.

Þeir einstaklingar sem velja að vera áfram í sínu líferni, hommar, lespíur og margir aðrir, sem að stunda athafnir sem að ekki standast Ritningun, er líka þeirra val og munu þeir einstaklingar á sama hátt og hinir, bera ábyrgð á sínu vali. Ég virði val hvers og eins, þó svo að að standist ekki Orðið, en bið þeim til sáluhjálpar. Annað ber mér ekki að gera, ekki er ég Guð.

Ef menn eru að tala um mannréttindi, hvað varðar hjónaband homma og lespía, þá er örugglega hægt að koma því á fyrir utan Kirkjuna, ef að verið er að tala einhverlags sáttmála, sem að inniheldur það sem að hjónabandssáttmálinn gefur lagalega.