Íslands þúsund ár

21.11.2015 | 23:24

"Ljúft er að láta sig dreyma..."

"Láttu drauminn rætast" sagði gamla förukonan við mig þegar ég var strákur í sveit. Draumar hennar höfðu ekki ræst að öðru leyti en því að hún fékk verðlaun Búnaðarsambandsins, meðan hún var enn í fullu fjöri, fyrir einstakan dugnað og samviskusemi sem vinnuhjú.

En draumurinn um fjölskyldulíf á eigin jörð rættist aldrei.

Það er flott hjá Dagfinni Stefánssyni flugstjóra að halda upp á níræðis afmæli sitt með því að láta drauminn rætast og fljúga á Curtis-Jenny eins og Charles Lindberg og Amalía Erhardt gerðu forðum.

Allir dáðu Lindberg á þeim árum sem Dagfinnur var að alast upp, og Amalía Erhardt vann afrek sín á æskuárum Dagfinns.

Curtis-Jenny kom fram á sjónarsviðið árið 1915 og var þekktasta flugvél Bandaríkjamanna í Fyrri heimsstyrjöldinni og á árunum eftir hana.

Ég óska Dagfinni til hamingju með að tvöfalda merkan áfanga í lífinu.

Ljúfustu draumarnir þurfa ekki alltaf að vera þeir stórbrotnustu og flestir draumar rætast aldrei. Einstaka rætast seint og um síðir.

Þegar ég var 15 ára dreymdi mig um að hjóla og heimsækja vin minn sem var í dvöl að Glitstöðum í Norðurárdal, hjóla 20 kílómetra að meðaltali á klukkustund þessa 160 kílómetra vegalengd uppeftir en bæta árangurinn í bakaleiðinni í spáðri norðanátt og bjartviðri.

Móðir neitaði alfarið að leyfa mér þetta af rökstuddum ótta við að ég færi mér að voða.

Föður mínum tókst að ná fram þeirri málamiðlun að ég hjólaði uppeftir en tæki rútuna til baka á þeimm forsendum að hraðinn yrði minni á móti golu og brekku en undan strekkingi og brekku.

Ég náði takmarkinu á leiðinni upp í Norðurárdal en varð að sleppa bakaleiðinni. Var afar spældur, hugsaði móður minni þegjandi þörfina og dreymdi um að láta drauminn um bakaleiðina rætast samt þegar ég yrði sjálfráða.

Hann rættist þó ekki fyrr en 60 árum síðar þegar meðalhraðinn á hjólinu Sörla undan norðangolu í björtu veðri varð 32 km/klst frá Hrútafjarðarhálsi til Lambhagavegamótanna, á 130 kílómetra vegalengd.

"Ljúft er að láta sig dreyma..." er upphafið á einu vinsælasta laginu 1954. Það eru orð að sönnu, jafnvel þótt draumarnir rætist aldrei.

Og hver veit nema að móðir mín hafi bjargað mér frá því að fara mér að voða á krókóttum og mjóum vegi á ofsahraða niður brekku undan norðanstrekkingnum.

Kannski gerði hún mér kleyft að láta drauminn rætast 60 árum síðar við allt aðrar og betri aðstæður.