Enginn faldi sig fyrir utan danshúsin.

Slagsmál, bæði á milli einstakra manna og hópa, hafa verið dapurleg hefð í íslensku skemmtanamynstri fyrir utan skemmtistaði og jafnvel innan þeirra.

Þetta hefur verið talið það óhjákvæmilegt að slagsmálahundarnir hafa ekkert verið að fela barsmíðar sínar og jafnvel slegist innan húss.

Í dægurlagatextum hefur verið talað næsta vinsamlega um "ástir, slagsmál og vín" hjá þeim sem "kunna að / kyssa, drekka og slást."

Á mínum æskuárum var rætt um unglingavandamál í Reykjavík varðandi það, að strákar stofnuðu gengi sem vopnuðuðust trésverðum, og börðust síðan.

Hétu þekktustu gengin "Tígrisklóin" og "Sannir Vesturbæingar."

Borgaryfirvöld brugðust við þessu með því að standa fyrir námskeiðum í íþróttum fyrir fjörmikla drengi.

Erfitt var að standast þrýsting jafnaldranna að ganga í þessi félög, og ég fór á eina æfingu, sem var haldin uppi á vatnsgeyminum á Rauðarárholti.

Ég var svo óheppinn að lenda á móti einum leiknasta skylmingamanninum strax á fyrstu mínútunum og hörfaði svo hratt undan honum, að ég féll út af geyminum og viðbeinsbrotnaði.

Þar með leystist æfingin upp og sem betur fer losnaði ég sjálfkrafa við frekari þátttöku í viðureign Sannra Vesturbæinga og Tígrisklóarinnar.

Aðrar þjóðir hafa sjálfsagt sín afbrigði af slagsmálum og átökum og eru átök glæpagengja slæmt fyrirbrigði, því að séu glæpir með í för, er hætta á að átökin verði illvígari en ella.

En ekki þurfti glæpagengi til hér heima til að menn lemstruðust í áflogum. Ein af ástæðunum fyrir banni á hnefaleikum 1956. var sú að einstaklingar, sem æfðu og kepptu í þeim, ollu ölvaðir meiðslum "úti á lífinu" í Reykjavík, sem meira að segja kostaði eitt mannslíf.

Ekki er langt síðan ráðist var á Aron Pálmarsson í miðborg Reykjavíkur og hann slasaður nógu mikið til að detta úr keppni á næsta stórmóti.

Hegðun Íslendinga erlendis hefur heldur ekki alltaf verið til fyrirmyndar og eitt sinn gerðist það að íslensku handboltaliði var vikið úr Evrópukeppni vegna þess að leikmenn höfðu fagnað úrslitum leiks erlendis með því að fara ölvaðir um götu, brjótast inn í búð og hnupla þaðan smáhlutum.

Hér heima voru menn óánægðir með þessa brottvikningu liðsins og töldu atvikið í verslunargötunni ekki hafa tengst Evrópukeppninni, - einstaklingar utan vallar hefðu verið á ferð og ekki rétt að tengja það við íþróttina.

 

 

„Enginn var að fela sig“ í Skeifunni

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 10.2.2016 kl. 19:11]

Við strákarnir í Hrísey börðumst með trésverðum og skjöldum en litum á þessar "orrustur" sem listgrein en ekki slagsmál, enda meiddist enginn í þeim, svo undirritaður viti til.

[Þorsteinn Briem, 10.2.2016 kl. 19:16]

Engum ætti að koma á óvart að hrakfallabálkurinn Ómar Ragnarsson hafi viðbeinsbrotnað í skylmingum.