Minnir á umræðuna um jarðvegseyðinguna.

Í áratugi hefur verið þrætt um það hvort mesta jarðvegs- og gróðureyðing sem þekkist í nokkru landi hafi verið af mannavöldum eða að náttúrulegum völdum.

Færð hafa verið þau rök að jarðvegseyðingin hafi verið vegna eldgosa og kalds tíðafars en ekki vegna ofbeitar.

Það er út af fyrir sig rétt að eldgos og kuldar hafi haft slæm árhrif, en einmitt þess vegna, var enn nauðsynlegra en ella að minnka beitarálag á landið.

Svipað er að heyra varðandi Mývatn. Ekki sé sannað að dauði lífs í vatninu sé af mannavöldum í sveitinni sjálfri, heldur af völdum hlýnandi veðurfars og náttúrulegra þátta.

En einmitt þess vegna er meiri nauðsyn en ella að ráðast gegn mengun vatnsins af völdum margfalds ferðamannastraums og umsvifa og drepa málinu ekki á dreif með því að skella skuldinni á annað.

Raunar hefur hvorki verið sannað né afsannað að aðförin að lífríki vatnsins heima fyrir, allt frá byggingu Kísiliðjunnar, sé orsakavaldur, og þess vegna á einfaldlega að fara að ákvæðum Ríó-sáttmálans og Ramsar-samningsins og grípa til harðra ráðstafana nú þegar.  

Stjórnvöld liðsinni við Mývatn

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 10.5.2016 kl. 02:58]

Enga fegri augum leit,
alltaf var með skítinn,
nú þar bara saurug sveit,
og sauður margur skrítinn.