Íslands þúsund ár

16.3.2017 | 22:01

Níunda rassskellingin hjá Hæstarétti, gætu verið fleiri?

Síðast þegar rýnt var í það hve oft Mannréttindadómstóllinn í Strassborg hefði rassskellt Hæstarétt fyrir að fara ekki eftir mannréttindasáttmálum, voru þær átta.

Sé það rétt er þetta sú níunda. Fyrstu og frægustu rassskellingarnr voru í máli Þorgeirs Þorgeirssonar og Jóni hjólreiðamann á Akureyri, en sá síðarnefndi varð, þótt tilefnið virtist lítið, til þess að taka varð upp dóms- og réttarkerfið á Íslandi frá grunni.

Rassskellingarnar gætu hugsanlega hafa orðið fleiri, því að það hafa ekki allir efni á því að fara með mál sín til Strassborgar.

Sem dæmi má nefna úrskurð Hæstaréttar varðandi aðild fjölmennra félagasamtak náttúruverndar- og útivistarfólks, sem stóð í þeirri trú að nýlögtekinn Árósarsamningur hér á landi, löngu á eftir öðrum Evrópuþjóðum, myndi veita því lögaðild að lagningu Álftanesvegar.

Árósasamningurinn er einmitt með þann yfirlýsta tilgang að veita slíkum hópum og samtökum lögaðild að framkvæmdum á borð við þennan veg.

Venjulega eru úrskurðir Hæstaréttar um hliðstæð atriði stuttorðir, en í þetta sinn dugði ekkert minna en tíu blaðsíðna langloka til þess að réttlæta það óréttlæti, að tilgangur og innihald Árósasáttmálans gilti ekki um Hraunavini, Náttúruverndarsamtök Suðvesturlands eða allt útivistar- og göngufólkið sem naut fyrrum þess svæðis ósnortins og tiltölulega nýs hrauns, sem var rústað á óafturkræfan hátt með þessum vegi.

Það gæti kannski orðið níunda rassskellingin ef fé og aðstaða fengist til að vísa því máli til Strassborgar. En í þess stað eiga níu einstaklingar að síðustu málaferlunum út af Gálgahraunsmálinu fullt í fangi með að greiða þann kostnað, sem þegar er orðinn af málinu.