Gamalkunnar og nýjar útskýringar.

Þótt fyrsta loftárás hernaðarsögunnar utan vígvalla og hernaðarlegra mannvirkja hafi verið gerð á austurströnd Englands seint í Fyrra stríði, og mátt hefði ætla að það tæki talsverðan tíma að þróa afbrigði og útskýringar á þeim hryðjuverkum, sem slíkar árásir eru í raun og veru, tók það ótrúlegaan skamman tíma. 

Árásin á Baskaþorpið Guernica í Spænska borgarastríðinu 1937 var af mörgum talin marka tímamót í sögu lofthernaðar.

Hitler sendi sérstaka flugsveit, svonefnda Condor-flugsveit með nýjustu orrustuvélum Luftvaffe til að aðstoða vin sinn Franco en þó fyrst og fremst til að æfa þá hernaðartækni og vígvélar, sem síðan hafa náð mestri háþróun í hryðjuverkahernaði okkar tíma, sem er sú að drepa sem flesta saklausa borgara á þeim forsendum að verið sé að ráðast á hernaðarleg skotmörk. 

Svo langt hefur réttlæting svona hernaðar gengið, að í grein Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar var því lýst sem staðfestum "niðurstöðum rannsóknar bandarísks vísindamanns", að í Guernica, hinum friðsama Baskabæ, hafi verið dreift framleiðslu á varningi, sem nota mætti í hernaðarlegum tilgangi, bærinn hefði hvort eð er verið á þeirri leið sem her Frankós þyrfti að fara, bæjarbúar hefðu sjálfir stuðlað að afleiðingum árásarinnar með því að byggja flest hús bæjarins úr timbri, og klykkt út með því að Þjóðverjar hefðu ekki gert þessa árás.

Sem sagt; alger umpólun á því sem hingað til hefur verið talið vera hið sagnfræðilega sanna um þessa viðbjóðslegu árás. Og niðurstaða greinarinnar var sú, að hin falska lýsing samtímans og síðari sagnabókmennta á þessari árás hefði einungis verið snjallt áróðursbragð fyrir vinstri menn, sem hefði virkað!  

Í loftárásunum á London og fleiri enskar borgir 1940 var augljóslega erfitt að réttlæta þær með því að skotmörkin væru hernaðarleg og augljóslega frekar verið að valda skelfingu og ringureið meðal borgaranna. 

Árás Hitlers á Belgrad 1941 var næsta skrefið, hét meira að segja nafninu "Refsing" og þar með eingöngu gerð sem hefnd án þess að nokkur hernaðarleg framleiðsla væri í þeirri borg, heldur var hún einungis stjórnarsetur. 

Þar voru drepnir 17 þúsund í einni afmarkaðri árás og sett nýtt og "glæsilegt" met. 

Næsta þrep var árásin á Hamborg 1943, þar sem um 40 þúsund voru drepnir og nýtt fyrirbrigði, "eldstormurinn" varð til, það er, heilum hverfum breytt í samfelld eldhaf, sem var svo ofsalegt, að allt lauslegt, fólk og lausamunir, sogaðist inn í eldinn í miklum og djöfullegum stormi, sem hiti eldsins bjó til. 

Afsökunin á þessari skelfilegu árás var svipuð og við árásina á Guernica, sú, að framleiðslu á vígtólum væri dreift um borgina og því eingöngu ráðist á hernaðarleg skotmörk. 

Ekki þurfti annað en framleiðslu á fatnaði eða smáhlutum til almennra nota til þess að hægt væri að skilgreina nánast allar vörur sem hernaðarframleiðslu. 

Síðari tíma rannsóknir sýna, að flugheri þessa tíma skorti nákvæmni til að þessi skýring stæðist og að árangur loftárásanna við að eyðileggja hernaðarlega framleiðslu var langtum minni en gortað var af heima fyrir til þess að réttlæta þær miklu mannfórnir sem fólust í missi tugþúsunda flugliða. 

Að sönnu voru stórir hlutar fjölmargra þýskra borga lagðir í rúst, en nákvæmnin var ekki meiri en svo, að hernaðarframleiðsla Þjóðverja náði hámarki 1943-44.  

Ætlun Bombu-Harris var fyrst og fremst að skelfa þýsku þjóðina til uppgjafar, en það tókst ekki þá frekar en að Hitler gæti skelft Breta til uppgjafar 1940. 

Árásirnar á Hiroshima og Nagasaki mörkuðu næsta skref, gereyðingarskrefið. 

Árásirnar á Tvíburaturnana 2001 fólu í sér alveg nýja aðferð í hryðjuverkum og manndrápum á þann hátt, að skilgreina mátti sem lofthernað. 

Árásin á þorpið í Idlib héraði í Sýrlandi er réttlætt með því að hernaðarframleiðslu hafi verið dreift innan um venjulega borgara, þar á meðal konur og börn. 

Rökin, sem notuð eru, þegar svona árásir eru gerðar, eru ótrúlega fjölbreytt.

Talsmaður Trump Bandaríkjaforseta sakar Obama fyrrum Bandaríkjaforseta um að bera ábyrgð á þessum svívirðilega stríðsglæp, og Páll Vilhjálmsson sakar ESB um að bera ábyrgð á henni.

Í báðum tilfellum er gerandinn, sýrlenski stjórnarherinn, gerður að leiksoppi annarra.

Og bæði hvað snertir nýjustu "niðurstöðu rannsókna" á árásinni á Guernica og á árásum Sýrlenska stjórnarhersins eru tveir einræðisherrar, Hitler og Assad, hvítþvegnir með þessum rökum.  

 

Drápu tugi barna

Athugasemdir

[Helgi (IP-tala skráð) 5.4.2017 kl. 07:17]

Sæll.

Vandamálið við þetta ástand allt í Sýrlandi er að Vesturlönd og líka Tyrkland haga sér með afar óábyrgum hætti. 

Það er vitað að uppreisnarmenn stóðu að árásinni fyrir fáeinum árum í Sýrlandi (red line Obama). Það eru líka að koma fram sífellt fleiri fréttir um að Vesturlönd séu leynt eða ljóst að styðja hryðjuverkamenn í Sýrlandi einfaldlega til þess að losna við Assad.

Fjölmiðlar á Vesturlöndum eru lítið annað en leiksoppur stjórnvalda á Vesturlöndum - ég er alveg hættur að treysta fréttaflutningi af Sýrlandi og legg til að þú gerir það líka. Fréttamenn láta einfaldlega nota sig og lepja upp einhverjar sögur frá heimildarmönnum sem hafa iðulega eitthvað markmið. 

Assad er auðvitað óttalegur drullusokkur en áður en til þessarar uppreisnar kom gátu menn iðkað sín trúarbrögð án þess að vera drepnir fyrir það. Nú er því ekki þannig háttað - þökk sé m.a. Vesturlöndum fyrir stuðning þeirra við Assad. Hvaða vandamál verða leyst með því að koma Assad frá? 

Í þessu tilviki trúi ég því sýrlenska stjórnarhernum. Uppreisnarmenn eru orðnir örvæntingarfullir og eru án efa tilbúnir að gera hvað sem er til að ná vopnum sínum aftur. Þeir vita líka að fjölmiðlamenn trúa hvaða þvælu sem að þeim er rétt.

Vonandi næst varanlegt friðarsamkomulag þarna sem fyrst. Ef Assad fer frá gæti Sýrlandi hæglega orðið að öðru Afganistan - æfingasvæði fyrir hryðjuverkamenn. 

[Ómar Ragnarsson, 5.4.2017 kl. 08:38]

Jú, jú, misráðin utanríkispólitík hefur alla tíð gert greiningu á stríðsglæpum erfiða og oft langsótta. Frakkar sáðu fræjum fyrir komandi hefnd Þjóðverja í endurnýjaðri heimsstyrjöld, langvarandi nýlendukúgun og heimsvaldastefna Vesturlanda sáðu fræjum fyrir hryðjuverk nútímans og enn er ekki búið að bíta úr nálinni með misráðna innrás inn í Írak og misheppnað Arabískt vor (nema kannski í upphafslandinu, Túnis). 

Árás NATO á sjónvarpsstöðina í Belgrad var svartur blettur á afskiptum Vesturlanda af átökum á Balkanskaga.

En að snúa allri ábyrgð á svívirðilegri árás frá þeim sem gerði hana er bara einum of langt gengið. 

[Helgi (IP-tala skráð) 5.4.2017 kl. 23:29]

Sæll.

Hvernig sem málum er háttað þarna er þetta alveg hræðilegt. 

Stóra spurningin er samt hvort stjórnarherinn eða uppreisnarmenn segja satt frá? Veistu hvor segir satt frá?

Þarf sýrlenski stjórnarherinn að beita efnavopnum til að vinna? Eru þeir ekki nánast búnir að vinna þetta eins og staðan er í dag? Getur verið að uppreisnarmenn hafi gert þetta sjálfir í von um að alþjóðasamfélagið geri eitthvað róttækt gegn Assad?

Í átökunum í Sýrlandi er hvorugur aðilinn góður - menn fatta það ekki. 

Afskipti USA af átökunum í Líbýu kostuðu bandaríska skattborgara um milljarð dollara. Hvað höfðu þeir svo upp úr krafsinu? Ekkert nema 4 dauða samlanda :-( Menn þá vildu Gaddafi frá en hvað höfðu þeir upp úr krafsinu? Líbýa er stjórnlaus núna og griðarstaður fyrir hryðjuverkamann. Gæti slíkt hið sama gerst í Sýrlandi ef Assad er neyddur frá völdum?

Ég vona að Trump fjarlægi alla bandaríska hermenn frá Sýrlandi. Ef þeir eru ekki þar í boði sýrlenskra stjórnvalda, sem þeir eru ekki, er ekki verið að fylgja alþjóðalögum og sennilega má túlka veru þeirra þar sem innrás eða í það minnsta brot á fullveldi Sýrlands.

Þó kaninn geti farið sínu fram í Sýrlandi er ekki þar með sagt að það sé gert löglega. Hvers vegna er lítt talað um fyrrnefnd lögbrot USA? Hvers vegna ræða Vestrænir fjölmiðlar það ekki? Hvers vegna einbeita þeir sér stöðugt að því hvað Rússar gera eða gera ekki í Sýrlandi?

Fréttamennska í dag er almennt á afar lágu plani og margt ekkert annað en fúsk eða jafnvel áróður. Af hverju velta þeir ekki ofangreindum spurningum fyrir sér? Eiga þeir ekki að vera hlutlausir og gagnrýnir á stjórnvöld - burtséð frá því hvaða flokkur fer með völd?