Ekki má gleyma loftmenguninni.

Á sama tíma og vaðið var í mestu framkvæmdir Íslandssögunnar með Kárahnjúkavirkjun og þar með langmestu neikvæðu óafturkræfu afleiðingar sem mögulegar voru hér á landi, var sama æðið ríkjandi hjá þáverandi borgarmeirihluta í Reykjavík. 

Vaðið í tíu sinnum stærri virkjun á Hellisheiði en mátti gera ef hún ætti að vera sjálfbær, enda hrynur landið niður og þar með orkan áratug seinna og nakin rányrkjan blasir við fólki, sem þurfti að taka við af afglöpunum og er nú að reyna að bjarga því sem bjargað verður. 

Í leiðinni var reist eitthvert dýrasta monthús yfir ósköpin.. 

Þetta var gert án þess að hið sanna um eðli þessarar virkjunar væri upplýst og einni í skjóli þess, að öll orka náttúrverndar- og umhverfisverndarfólks fór í að verjast hinum skefjalausa hernaði gegn landinu, sem Kárahnjúkavirkjun var. 

Nú fara gæði lofts á höfuðborgarsvæðinu enn marga daga á ári yfir heilsverndarmörk og til að kóróna allt tekst borginni að krækja í Umhverfisverðlaun Norðurlandaráðs!

Að "Skítasyrpan" svonefnda, sem ég raulaði inn á facebook um helgina ætti eftir að öðlast nýtt líf eftir 40 ár frá því að hún varð fyrst til, hefði ekki verið hægt að láta sig óra fyrir. 

Og svo sannarlega myndi hún sóma sér vel í hópi hinna léttari laga á plötunni Hjarta landsins - náttúran og þjóðin. 

Mengunin fór 200 falt yfir mörk