Oft er samkeppnisheimur samstarfsmanna grimmur.

Svonefnd goggunarröð, niðurröðun samstarfsmanna á ýmsum sviðum, eða jafnvel niðurröðun í dýraríkinu, getur oft tekið á sig sérkennilegar myndir. 

Um margt gildir það, að samvinna og góður samstarfsandi skiptir sköpum, jafnvel þótt æðsti yfirmaður eða eigandi sé aðeins einn. 

Dæmi um slíkt var Henry Ford yngri, sem tók við Ford-verksmiðjunum við dyr gjaldþrots og niðurlægingar í lok Seinni heimsstyrjaldarinnar. 

Í sumum atriðum, svo sem í fjöðrunarbúnaði, voru bílar Ford allt að 14 árum á eftir keppinautunum vegna þrjósku og þröngsýni hins aldraða Ford eldri, sem mátti muna sinn fífil fegri. 

Ford yngri lagði niður áætlun, sem taka myndi myndi meira en áratug til að hrinda í framkvæmd, þannig að þessi fyrrum risi í bílaheiminum með meira en helming allra seldra bíla í heiminum, yrði ekki áfram númer þrjú á eftir GM og Chrysler, heldur númer eitt. 

Ford fór fram úr Chrysler 1954 og 1957 og 1959 tókst Ford að framleiða fleiri bíla undir því merki en GM undir merkinu Chevrolet, en veik staða í sölu millistærðar- og stærri bíla, auk Edsel-ófaranna 1958-60 kom í veg fyrir að hrinda GM af sínum háa stalli. 

Ford var óragur við að ráða til sín bestu og dýrustu hæfileikamenn, sem hægt var að krækja í á hinum ýmsu sviðum rekstrarins og veitti þeim oft furðu mikið frjálsræði, ef honum sýndist slíkt nauðsynlegt til að ná árangri. 

En ef honum sýndist, að einhver þessara hæfileikamanna varð of áberandi eða of áhrifamikill í fyrirtækinu, var Ford jafn djarftækur við að reka þá menn, sem hugsanlega gætu ógnað veldi hans sjálfs. 

Menn, sem risu til mikilla verka og áhrifa á borð við Robert McNamara og Lee Iaqocca, - sá síðarnefndi aðal arktitektinn á bak við mestu sölu á einni bílgerð, Ford Mustang, meira en 700 þúsund stykki á aðeins níu mánuðum 1964, - urðu ekki langlífir hjá Ford og hvorugur naut sín í þeim hlutverkum, sem þeir fengu eftir burtförina frá Ford. 

Svipað getur átt við um samvinnuverkefni eins og að leika knattspyrnu. Að sjálfsögðu er það lið sterkast sem á besta leikmannahópinn, þar sem einhugur ríkir og allir vinna fyrir einn og einn fyrir alla. 

En um leið og spenna og úlfúð myndast milli þeirra sterkustu, er hætta á ferðum. 

Gerist slíkt, getur gerst hið sama og hjá sleðahundahópum, þar sem af og til kemur til uppgjörs á milli hundanna í "goggunarröðinni" sem kostar blóðug átök en leiðir furðu oft til sterkari liðsheildar framhaldinu í hundaeykinu, þegar búið er að endurraða í því. 

Neymar að fara vegna Messi?

Athugasemdir

[Alexander Briem, 3.8.2017 kl. 16:42]

Þú ert búinn að banna föður mínum, Steina Briem (Þorsteini Briem), að birta athugasemdir á þessu bloggi og mun skömm þín lengi uppi, Ómar Ragnarsson.

[Þorvaldur Sigurdsson (IP-tala skráð) 3.8.2017 kl. 17:23]

Þetta kann ekki að skammast sín. Slíkir þóttu ekki merkilegir pappírar í minni sveit.  Ómar, haltu þínu striki. Vertu kóngur í þínum kastala.

[Ómar Ragnarsson, 3.8.2017 kl. 17:38]

Þetta er ekki rétt, Alexander, og það sést best á því, hvað ég skrifaði í athugasemdadálk í framhaldi af síðustu skrifum hans hér á síðunni. Lestu það áður en eina ferðina enn er vaðið áfram í skömmum og illmælgi. 

Í síðustu athugasemd sagðist ég vera að í Frakklandsferð, sem myndi taka minn tíma allan fram yfir verslunarmannahelgi og að ég ætlaði ekki að láta þessi skrif eyðileggja þessa ferð mína, heldur láta skeika að sköpuðu fram í næsta mánuð, en myndi hinsvegar eftir þessa ferð athuga hvað til bragðs skyldi taka vegna þess að tveir bloggarar, Steini og annar sem hefur nefnt sig Hilmar/Hábein, hafa valtað yfir mig sem stjórnanda og ábyrgðarmann þessarar síðu svo mörgum árum skiptir og er þetta magn, tími og innihald af athugasemdum sennilega einsdæmi í sögu bloggs á Íslandi. 

Ég lýsti aðferðum þeirra í fyrrnefndri athugasemd og einnig í athugasemdum mínum nokkrum dögum fyrr, hvernig þeir hefðu ítrekað tekið öll völd hér á síðunni í heilan áratug, og þá lýsingu geturðu lesið, Alexander, til þess að átta þig á eðli málsins. 

Aðrir athugasemdamenn hafa fjölmargir margsinnis kvartað yfir skrifum þessara tveggja manna, og kann að vera að þeir, sem ritstýra blog.is hafi útilokað þá frá skrifum.

En ævinlega hafa Steini og Hilmar/Hábeinn beitt öllum brögðum í bókinni til þess að komast framhjá slíku og haldið áfram uppteknum hætti.  

Það er vitað, að enda þótt yfirumsjónarmenn blog.is lýsi því yfir, að þeir beri ekki ábyrgð á efni bloggpistla, hafa þeir þó vald til afskipta ef þeim sýnist atgangur, orðbragð og magn fara úr hófi fram.

Eins og sést í síðustu athugasemdum mínum um þetta efni, taldi ég mig nú á svipðu róli og oft áður, að bjóða þeim Steina, Hábeini og öðrum að sætta sig við reglurnar sem gilda um blog.is varðandi það að þetta er bloggsíða, sem mér var úthlutað og ég hlýt að eiga kröfu til að ráða útlitinu á. 

Þetta tilboð mitt hafa þeir ævinlega virt að vettugi og ég spyr þig, Alexander, hve oft og í hve mörg ár eiga ég og aðrir lesendur þessarar bloggsíðu að sætta sig við slíkt?

Ættu til dæmis ristjórar Morgunblaðsins að sætta sig við það að hver lesandi blaðsins telji sig heiga heimtingu á að krefjast þess að senda inn í blaðið margfalt lengri greinar eða minningargreinar en allir aðrir, og hlaða þessar greinar illmælgi að vild?

[Ómar Ragnarsson, 3.8.2017 kl. 19:06]

Svo er að sjá að fjölföldunarsnilldin (copy paste) gangi í erfðir, því að orðalagið, feitletrunin og innihaldið í athugsaemdinni hinni nýjustu, sem skrifuð er á Alexander, son Steina, er nákvæmlega það sama og sást í athugasemd Steina sjálfs eftir tilraun mína til að koma einhverjum böndum á habn fyrir okkrum árum. 

Staðan virðist því vera sú að Þorsteinn Briem geti alveg haldið áfram uppteknum hætti með þessari nýju tækni, svo að ekki sé nú minnst á alla ónotuðu möguleikana, sem gefið er í skyn að hann hafi á tugum bloggsíðna til að skutla inn svona eins og 20 athugasemdum á hverja þeirra á dag. 

Því að í athugasemdinni, sem skrifuð er á Alexander, er ekki minnst á það að aðgangur Steina hafi verið takmarkaður að neinu leyti annars staðar á mbl.is en á þessari síðu. 

Á fjölmörgum síðum hafa menn látið í ljósi öndverðar skoðanir við Steina um borgarmálin, flugvallarmálin, Samfylkinguna og fleiri hugðarefni hans, og má furðu gegna að hann skuli hafa vanrækt að standa vaktina í þessum málum á öllum þessum síðum.