Við höfum sjálf reynst fullfær um hernaðinn gegn tungunni.

Fyrir um 200 árum var hart sótt gegn íslenskri tungu í barnalegri aðdáun og snobbi fyrir dönskunni. 

Samt höfðu Danir ekki verið eins aðgangsharðir við Íslendinga og Englendingar voru gagnvart keltnesku þjóðunum og það munaði mikið um það að strax í upphafi siðskipta fengu Íslendingar að eiga sína Biblíu á tungumáli heimamanna og að nota íslenskuna í dómskerfinu. 

Fyrir tæpum tveimur öldum var það gæfa Íslendinga að öflugur danskur baráttumaður fyrir íslenskunni, Rasmus Christian Rask, gerðist brautryðjandi í baráttunni og tókst, ásamt Fjölnismönnum, - sem voru réttir menn á réttum stað og réttum tíma, - að bjarga "ástkæra ylhýra." 

Mest munaði um þá heppni að snjallasta skáld og íslenskumaður sögunnar, Jónas Hallgrímsson, notaði snilligáfu sína til að smíða stórkostlega góð íslensk nýyrði þar sem þeirra gerðist þörf. 

Á þessum tíma var áhrifamönnum í Danmörku ljóst mikilvægi íslenskra fornbókmennta fyrir danska og norræna menningu og það hafði drjúg áhrif. 

Nú má sjá marga nota nýjasta hernaðinn gegn íslenskri tungu til að amast við svonefndri fjölmenningu og saka hana um að ráðst gegn íslenskunni. 

En það þarf ekki að skyggnast mikið um til að sjá, að við Íslendingar höfum reynst fullfærir um þennan hernað með barnalegri aðdáun og snobbi varðandi enskri tungu. 

Svo langt gengur þetta, að atburðir í landnámssögu Bandaríkjanna og hátíðisdagar þar í landi tengdir landnáminu vestra, eru látnir verða að upptöku tyllidaga á borð við Black Friday og Cyber Monday, og Íslendingar sjálfir standa óstuddir að því að kasta Flugfélagi Íslands og Nýherja fyrir borð og taka upp Iceland Air Connect og Origo í staðinn. 

Og varla verður opnað svo dagblað að Tax free og Outlet sé flaggað. 

Nú er enginn hliðstæða Rasmus Rask í augsýn til að leggjast á árar við varðveislu málsins, enda er vandamálið heimatilbúið og okkar sjálfra að leggjast á árar til verndar okkar merku þjóðtungu.  

Allir tapa ef íslenskan glatast

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 10.5.2018 kl. 21:47]

Sæll Ómar.

Fyrirsögn þessa pistils má að nokkru til sannsvegar færa
því ekki er lögð sú áhersla á íslenskukunnáttu sem jafnan
hefur áður verið.

Í þessu sambandi má nefna helstu stofnanir sem hafa látið undan síga
og munar hvað mest um RÚV og Morgunblaðið alveg sérstaklega.

RÚV heldur enn vissri forystu í þessum málum en tilfinnanlegt er að
sjá hversu Morgunblaðið, þetta virta blað, hefur breyst frá því að
vera sá útvörður sem það áður var í eitthvert málgagn sem lætur sig lítt 
eða ekkert varða hvernig blaðið er skrifað.
Undantekningar eru þó ritsjórnargreinar og skal þar ekkert haft af
þeim Morgunblaðsmönnum.

Umræða um íslenskt mál er meira og minna háð duttlungum og ósjaldan 
einkennist sú umræða af illyrmislegri geðvonsku, sérvisku og því sem
verra er að þeir sem um fjalla gera sig seka um að vera ekki vel góðir sjálfir þegar til kastanna kemur.

Algerlega hefur vantað lipra penna til að halda úti föstum þáttum og 
sérstaklega að þeir hefðu einhverja kímnigáfu en fátt skilar betur 
leiðréttingum eða leiðbeiningum en einmitt viss léttleiki tilverunnar.

Enn má nefna RÚV sem hefur haft gott lag á þessu fyrr og síðar.

Held að ráðamenn þjóðarinnar þurfi að vera í fararbroddi til verndar 
íslenskunni og til að blása hverjum og einum Íslendingi í brjóst þann 
metnað að láta sig varða um málfar allt og að það skipi jafnan 
veglegastan sess hvort heldur í ræðu eða riti.

Strax munaði miklu ef miðlar héldu úti pistlum eða þá einhverju því málfarshorni sem tæki kerfisbundið á algengustu villum og kenndu jafnframt
hvernig með skuli far.

Undansláttur fjölmiðla almennt er mér áhyggjuefni og þar munar mestu
um virðulegasta blað landsins, Morgunblaðið.

Ætli hann Davíð viti af þessu!

[Jóhannes (IP-tala skráð) 10.5.2018 kl. 22:12]

Maður hefur nú stundum rekist á, hér á landi, nýbúa sem tala betir íslensku en innfæddir.