Túrbínutrixið lifir, næstum hálfrar aldar gamalt.

Akureyringar voru orðnir langþreyttir á rafmagnstruflunum og rafmagnsleysi á veturna 1970, og urðu því flestir reiðir þegar landeigendur og fólk í Mývatnssveit andæfði stórfeldri stækkun Laxárvirkjunar og stöðvaði með því framgang þess máls.

En jafnframt afhjúpuðu átökin sem í hönd fóru það siðleysi að kaupa fyrst túrbínur í stórlega stækkaða virkjun án þess að hafa gengið til saminga við landeigendur um þau stórfelldu landsspjöll sem virkjunin myndi valda. 

Og þegar í ljós komu áætlanir um hrikalega vatnaflutninga þar sem Skjálfandafljóti yrði veitt yfir í Kráká og neðsta hluta Mývatns auk drekkingar Laxárdals, rétt eins og ekkert væri, fór málið að fá á sig breytta mynd. 

Sigurður Gizurarson verjandi andófsfólksins sneri málinu við þegar hann sýndi fram á að það hefðu í raun verið túrbínukaupendurnir sem bæru ábyrgðina á þeim vandræðum sem málið væri komið í, með því að vaða áfram með þetta mál af miklu oflæti og stilla andófsfólki upp við vegg sem blórabögglum. 

2020 verður liðin hálf öld frá Laxárdeilunni en túrbínutrixið hefur ekki bara stungið upp kollinum í mismunandi búningi alla tíð síðan, heldur virðist það sprelllifandi.

Æ ofan í æ kemur í ljós að það er eins og framfarir í aðferðum við að ákveða framkvæmdir og starfsemi fari fram hjá mörgum hér á landi. 

Og þegar lög um vandaða meðferð í framkvæmdum eru brotin beinist reiðin ekki að þeim sem brutu þau, heldur að þeim, sem annað hvort bentu á lögbrotin, eða þurfa að sjá um að farið væri að lögum. 

Það er ekki von á góðu, þegar ekki er farið að lögum um vinnubrögð og starfsemi, sem byggja á lærdómum um áratuga skeið af tjóni af flumbrugangi og æðibunugangi. 

Milljarðatuga tjón vegna myglu í tiltölulega nýjum húsum má líklega rekja til þess að menn hafa komist upp með að brjóta löggjöfina átölulaust um margra ára skeið. 

Það er orðin ein af meginreglum á þessu víðfeðma sviði, að þegar um er að ræða val á milli mismunandi kosta og útfærslu við framkvæmdir, verði þeir, sem ætla að standa að þeim, að rannsaka fleiri kosti en þann eina, sem þeim sýnist fyrirfram vera bestur. 

Í það minnsta að skila nothæfri matskýrslu á mismunandi kostum. 

Þegar það er ekki gert og það kemur ljós, hvernig í pottinn er búið, - túrbínutrixið felst í því að vaða af stað á ófullnægjandi hátt og stilla síðan öðrum upp við vegg sem ábyrgðarmönnum á stöðu málsins, - þá má spyrja, af hverju enginn virðist reiður út í þá sem fóru geyst og komust í fyrstu upp með það. 

 

 

Beiðni um frestun réttaráhrifa vísað frá

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 5.10.2018 kl. 21:43]

Það verður að koma þessari fábjána ríkisstjórn Kötu fyrir kattarnef.

[kristinn geir steindórsson briem (IP-tala skráð) 6.10.2018 kl. 07:50]

eru reglurnar ekki bara vitlausar myndi mikklu frekar láta smið teikna húsið mitt en arkitekt arkitektinn teiknaði hús smiðurinn sagi ég get ekki byggt húsið án þess að það leki ekki mitt vandamálsagði arkitektinn. smiðurinn byggði fallegt hús en létt fylgja með margar fötur. og húsið lak og hverjum var kennt um smiðnum en arkitektinn slapp þetta reglugerðarrugl er að ganga af þjóðinni dauðri. ofaná bætist embættismenn sem eru svo góðir í mannlegum samskiptum að þeir tala ekki við  nema sjálfan sig í flestum tilfellum vita menn hvað þetta kostar en það þarf að laga kostnaðinn til að koma því gegnum fjárlög. síðan þegar raunverulegur kostnaður kemur í ljós. þurfa menn ekki að bera ábyrgð á gerðum sínum. landsvirkjun þyrfti að efna til námskeiða um hvernig opinberir aðilar kostnaðargreini verkefni. er sú stofnun sem fer mynst framúr áætlun enda haft ágæta stjórnendur frá aldamótum

[Sæmundur Bjarnason, 6.10.2018 kl. 07:58]

Með Kötu fyrir Kattarnef
kemst þó hægt mjög fari.
heillakarlinn Ómar, ef
enginn fer á pari.

[kristinn geir steindórsson briem (IP-tala skráð) 6.10.2018 kl. 08:53]

 svona er að lesa ekki greinina það er ekki að sjá á fréttum að mennirnir hafi gert neitt rangt. heldur virðist stofnunin þurfa aðrar greinígar til samanburðar. umsóknin er um sjóhvíjareldi enn ekki annað. það er eingin vandi að fella leifi úr gildi ef reglunum er breyt stöðugt. sé ekki turpínutrixið í þessu. skemmtilegt furðustofnanir hagavatn í biðflokk. ástæða ónógar ransóknar á  fiskigengt í vatnið þó vitað sé að það er enginn fiskur í vatninu. ef stofnanir vilja ekki þá er hægt að búa svo til mikkið af bulli að menn gefast upp. næst mun hún önuglega biðja um upplýsingar um mögulegar landhvýjar á drangarjöklli

[Ómar Ragnarsson, 6.10.2018 kl. 09:28]

Túrbínutrix er lýsing á því atferli að vaða áfram í framkvæmdum og starfsemi og skauta svo hratt framhjá lagareglum, að menn komist upp með það. 

Bara þrjú af mörgum dæmum: 

Keyptar túrbínur með slíku hraði að unnt verði að kúga niður allar efasemdir og andóf í framhaldinu og stilla mönnum upp við vegg. 

Stefna ótrautt í að ana í að leggja risaháspennulínur yfir öll vatnsverndarsvæðin á Reykjavíkursvæðinu án þess að skoða aðra möguleika eins og krafist er í lögum. Mjög hliðstætt því sem hefur verið á seyði fyrir vestan. 

Það er enginn að tala um sjókvíar uppi á Drangajökli þótt nefndir séu örfáir möguleikar. 

Vaða af stað með byggingu kerskála í Helguvík 2008 og láta helstu ráðamenn þjóðarinnar taka fyrstu skóflustungurnar að l20 þúsund tonna álveri, en eiga eftir að ganga frá gerð virkjanamannvirkja í tólf sveitarfélögum á hálfu landinu, af því að í raun ber ekkert 120 þúsund tonna álver sig, heldur þarf það að verða minnsta kosti 340 þúsund tonn. 

Kenna síðan andófsfólki um tjónið af þessum flumbrugangi og yfirgangi. 

[kristinn geir steindórsson briem (IP-tala skráð) 7.10.2018 kl. 08:20]

ef marka má fréttir fóru fyrtækinn eftir reglum það var eftirlitsstofnunin sem breyti kröfum eftirá. svo ég sé ekki túrbínutrixið í þessu dæmi. en auðvitað eru þau dæmi tilum háspennulínur tilreykjavíkur veit er ekki hvort hægt sé að kalla turpínutrixþar sem ekki mér vitanlega er byrjað á verkinu þó ég nemdi öfgadæmi. fyrir það stofnunina ekki því að hafa góða lýsingu hverju á að skila inn það virðist ekki hafa verið gert í þessu tilfelli auðvitað er Helguvík laxárvirkjun dæmi um turbínutrix. að kenna andófsfólki um þetta eða hitt mér er nokk sama hvað menn gera í sínum frítíma svo framarlega semþau skaða hvorki dyr né menn. hitt þykkir mér verra ef stofnanir skypta um skoðanir í hvert skypti sem þær fara í nýja sokka rammaáætlun er gott dæmi um