Gamalkunnug og skaðleg frysting.

Persónuafslátturinn er eitt af mikilvægustu tækjunum í skattkerfinu til þess að fá fram meiri kjarajöfnuð til handa hinum verst settu í þjóðfélaginu. 

Þegar hann stendur í stað á sama tíma og verðbólga ríkir, þýðir það einfaldlega samfellda kjararýrnun fyrir þetta fólk. 

Þegar sjónvarpsumræður fóru fram í sjónvarpi fyrir kosningar 2007, mitt í svonefndu góðæri, sem kannski hefði frekar átt að kalla gróðæri, kom fram að persónuafslátturinn hefði að mestu staðið í stað í tólf ár, frá 1995-2007, og af því hlotist mikil kjaraskerðing hjá þeim sem þetta atriði skattalaga snerti mest. 

Þetta væri nöturlegt þegar litið væri til þess að árið 1995 hefði ríkt samdráttur í nokkur ár, og því öfugsnúið að ekki væri hægt að gera neitt í þessu efni þegar aðstæður væru orðnar aðrar. 

Þáverandi forsætisráðherra og fyrrum fjármálaráðherra, Geir Haarde, sagði að ekki kæmi til greina að breyta afslættinum, því að það myndi kosta ríkissjóð tugi milljarða króna. 

Það hringir því ákveðnum bjöllum, þegar nú er sagt fullum fetum að það eigi að frysta persónuafsláttinn í þrjú ár. 

Í fyrsta lagi eru það slæm tíðindi, jafnvel þótt árin verði ekki fleiri, því að spáð er aukinni verðbólgu. 

Og í öðru lagi er hættan sú, eins og svo oft áður, að þetta ástand gæti varað lengur af sömu ástæðu og gefin var upp 2007; að það væri svo dýrt að breyta afslættinum. 

Persónuafsláttur frystur í þrjú ár