"Nú er besta barnið sótt..."

Margir fletir eru á fréttinni um minnkandi frjósemi kvenna, og raunar dálítið billegt að nota slíkt orðalag á tímum pillunnar. 

En meðaltal fæðinga hjá konum er nokkuð gott viðmið, burtséð frá orsökunum. 

Enn er í minni risafyrirsögn dagblaðs í Reykjavík um fyrstu viðskipti íslenskrar konu við erlendan sæðisbanka. 

Sá reyndist vera í Kaupmannahöfn og því hægt að nálgast umræðuefnið úr ýmsum áttum. 

Síðuhafi heyrði viðbrögð ónefnds prests við fregninni samdægurs og þótt hún svo góð, að leitað var leyfis hjá höfundinum til þess að nota hana. 

Hann hafnaði því alfarið og bar við stöðu sinni. 

"En hvað, ef ég segi ekki hver höfundurinn er og spinn augljósa spunasögu um tilurð hennar og legg vísuna í munn Nóbelskáldinu". 

"Það kemur mér ekki við ef mínu nafni er haldið utan við þetta," svaraði presturinn. 

Þetta kvöld var því visan frumflutt og spuninn í kringum hana var sá, að gera smásögu af því hvernig helstu hagyrðingar þjóðarinnar myndu fjalla um frásögn íslensku konunnar af viðskiptum hennar við danska sæðisbankann. 

Vísur, sem lagðar voru í munn Helga Sæmundssonar og Stefáns Jónssonar, eru löngu gleymdar, en vísan sem flutt var með rödd Nóbelskáldsins fékk heldur betur líf: 

 

"Hreðjum Íslands hrakar ótt

hermir konan unga.

Nú er besta barnið sótt 

beint í danska punga." 

Frjósemi aldrei verið minni