Kínverskur vettvangur fyrir skipulagsafrek í hönnun.

Þegar flugvellir veraldar eru grannt skoðaðir sést að mikil verðmæti fara í súginn vegna þess að flugvellirnir sjálfir hafa ekki aðeins stækkað í gegnum áratugina, heldur ekki síður öll önnur mannvirki og kerfi, sem á þarf að halda til þess að tryggja sem hagkvæmast og best streymi sívaxandi fjölda ferðafólks. 

Þeir sem ferðast mikið verða greinilega varir við það, hve mikið skipulagningin hefur að segja, því að munurinn á tímalengd og vegalengd í ferðalaginu um flugstöðvarnar er oft sláandi. 

Og einnig er það augljós galli þegar fólk verður að fara heillangar vegalengdir í rútum utan dyra við flugstöðvarnar í rútum. 

Draumaflugstöðin hlýtur að vera sú, þar sem færibönd flytja farþegana sem mest og þreytandi gönguferðir eru sem stystar. 

Sumar af stærstu flugstöðvum heims og einnig flugvellirnir sjálfir eru komnar í sjálfheldu plássleysis fyrir brautir og mannvirki, og er Heathrowflugvöllur í London gott, eða öllu heldur afleitt dæmi um slikt. 

Kínverjar sækja hratt fram á mörgum sviðum síðustu ár, og fróðlegt verður að sjá hvernig til tekst með hinn svonefnda "ofurflugvöll."

Af því, aem birt hefur verið um þetta gríðarlega mannvirki, má ráða að risaflugstöðin verði með sex griðarstóra arma og að flæðið um hana verði á nokkrum hæðuum, augljóslegt hagræði og tákn um það, að þegar flugið er annars vegar er viðeigandi að hugsa ekki aðeins i láréttu plani, heldur lika lóðréttu. 

300 flughreyfingar á klukkustund þýða fimm flugvélar á hverri einustu mínútu ein flugvél á hverjum tíu sekúndum. 

Ef gert er ráð fyrir að flugbrautarbrunið taki hálfa mínútu hjá hverri vél, verða þrjár flugvélar í flugtaksbruni í einu allan sólarhringinn. 

Og ekki þarf að spyrja að álaginu á kerfi og starfsmenn í flugstjórnarsviði svona risaflugvallar. 

 

 

 

 

 

Byggja „ofurflugvöll“ í Kína