Alltaf er skautað framhjá þverrandi auðlindum og stórfelldri rányrkju.

Í umræðum um loftslagsmál er það stór galli, að stöðugt er skautað framhjá þeirri staðreynd, að helstu orkuauðlindir jarðar og fleiri auðlindir fara þverrandi vegna hreinnar rányrkju. 

Núlifandi kynslóðir eru einfaldlega að hrifsa til sín auðæfi, sem fyrir bragðið munu ekki gagnast komandi kyslóðum, heldur verða þær látnar sitja uppi með afleiðingarnar af af því stófellda ranglæti sem felst í því að skila löndum og jörðinni allri í mun verra ástandi en hinir núlifandi tóku við því. 

Þessi stóra staðreynd er ein og sér næg ástæða til þess að stórtækra aðgerða til þess að koma á sjálfbærri þróun og stöðva rányrkju og eyðingu auðlinda jarðar.  

„Valkvæð túlkun á orðum mínum“

Athugasemdir

[Hörður Þormar (IP-tala skráð) 12.9.2019 kl. 21:19]

í bók sinni, "Sapiens, mannkynssaga í stuttu máli", rekur höfundurinn, Yuval Noah Harari, sögu mannkynsins frá því að menn, svipaðir okkur, komu fram á sjónarsviðið fyrir 2,5 millj. ára.  Hann telur að sex tegundir manna hafi verið til, nú er ein tegund eftir.

Á honum er að skilja að hann telji að þessi eina tegund, Sapiens, muni vart ná að lifa í þúsund ár til viðbótar. Kannski hefur hann rétt fyrir sér.

Er þá ekki bara rétt að njóta lífsins, eyða og sóa öllum auðlindum jarðar eins og enginn sé morgundagurinn?

Sú lífsskoðun virðist ríkja hjá mörgum.

"Hæ, tröllum á meðan við tórum".

[Þorsteinn Siglaugsson, 12.9.2019 kl. 22:27]

Áskorunin í þessum efnum er sú, að mannkyninu takist að taka saman höndum og færa fórnir, jafnvel umtalsverðar, til að ná fram ávinningi sem enginn núlifandi maður er líklegur til að njóta.

Um þessar mundir virðist ekki mikill samhljómur um þetta meðal ríkja heims. Og það sem gert er felst meira í orðum en athöfnum.

Þótt stór hluti almennings virðist farinn að trúa því að hætta sé á ferðum verður þess ekki vart að fólk breyti hegðun sinni.

Rót þessa vanda er þessi:

Þegar almenningur, fyrirtæki og fjárfestar taka ákvarðanir er horft til tiltölulega skamms tíma. Ævilengd fólks skiptir hér miklu. Og það er í rauninni innbyggt í aðferðirnar sem notaðar eru til að meta fjárfestingar, að það sem gerist eftir 50 ár skiptir sáralitlu máli, í það minnsta svo lengi sem vextir eru jákvæðir.

Ef eigin hagsmunir eru ríkjandi við ákvarðanatöku og eigin hagsmunir ná ekki lengra en fram í andlátið leiðir af því að einstaklingar breyta ekki hegðun sinni vegna einhvers sem gerist löngu eftir það.

Og meðan eigin hagsmunir fjárfesta ráða för og ávöxtunarkrafa er nægilega há hljóta fjárfestingarákvarðanir að miðast við skammtímahagsmuni.

Að lokum á það við um stjórnmálamenn líkt og aðra, að hjá þeim ráða eigin hagsmunir för. Og þeir eiginhagsmunir miðast gjarna við pólitískan líftíma, sem er enn skemmri en ævilengdin.

Hver er lausnin á þessum vanda?

[Halldór Egill Guðnason, 13.9.2019 kl. 00:06]

 Sennilega hafa báðir ´´kommenentarar´´ hér að ofan lesið bókina Sapiens, eftir Yuval Noah Harari.. Snilldarbók og eiginlega skyldulesning öllum, en hvað um það.

 Fjöldi fólks á Jörðinni er orðinn slíkur, að hún hefur einfaldlega ekki burði til að brauðfæða alla og útvega dásemdarlíf, um aldir alda, fyrir alla. Eitt stærsta verkefni mannkyns næstu áratugi og jafnvel árhundruð, er að halda eigin fjölda sínum í skefjum. Þetta má að sjálfsögðu ekki ræða, því í raun réttri kallaði allt það sem stuðlaði að slíku, á mannfækkun eða óræða fasta stærð, með einhverju móti. Hætt við að það gæti orðið dulítið subbulegt á mælikvarða nútímans, en með tíð og tíma teldist það sennilega nauðsynlegt, ef mannkindin á að halda velli.

 Það er ekki langt í ´´survival of the fittest´´ aftur.

 Góðar atundir, með kveðju að sunnan.

[Grímur (IP-tala skráð) 13.9.2019 kl. 01:29]

Eina sem stjórnmálamenn heimsins virðast sammála um er að auka álögur á almenning með "grænum" sköttum.

Stjórnmálamenn ferðast manna mest um allan heiminn og til að kolefnisjafna það þá samþykkja þeir við hvert tækifæri að auka skatta og gjöld hjá Jóni og Gunnu.