Ekki nóg að gert? "Við erum ekki að fara að sjá að hann sé að fara að verja..."

Skyndilegt hrun ferðaþjónustunnar nú er ekki einsdæmi í sögu síðustu 100 ára. En stóra spurningin er, hvort nóg verði gert af hálfu ríkisvaldsins til þess að minnka tjónið. 

Hrun bankakerfisins 2008 var nær algert.

Síldarævintýrið mikla endaði snögglega á sjöunda áratug síðustu aldar á sama tíma og verðfall varð á öðrum sjávarafurðum.

Saltfiskmarkaðurinn á Spáni hrundi þegar borgarastyrjöldin geysaði þar 1936-1939. 

Bandarískur seðlabankastjóri sagði í viðtali nýlega í sjónvarpsþættinum "60 mínútur" að lærdómurinn af efnahagskreppunni 2008 væri sá, að þá hefði átt að veita miklu meira fjármagni til þess að sporna gegn atvinnuleysi og öðrum afleiðingum kreppunnar en gert var. 

Svipað gæti verði að gerast nú hvað snertir ferðaþjónustuna, að ekki sé nóg að gert.

En snúum okkur að öðru. Í sæg viðtala og frásagna í gag af aðgerðum ríkisstjórnar blómstraði svonefnd nafnháttarsýki óvenjulega mikið í máli þeirra sem töluðu. 

Sumir tönnluðust nánast í hverri setningu á orðalaginu "við erum að fara að..." í upphafi hverrar setningar, eða á orðunum "við erum að sjá..." og stór hluti allrar umræðunnar fór í að japla á þessum óþörfu málalengingum sí og æ í stað stað þess að tala beint í nútíð eða framtíð. 

Stundum voru þessar hvimleið málalengingar jafnvel tvöfaldaðar með því að segja "við erum að fara að sjá..." og ekki batna þessi ósköp þegar þetta vindur upp á sig, samanber það þegar íþróttafréttamaður einn sagði um daginn í lýsingu á knattspyrnuleik: 

"Við erum ekki að fara að sjá að hann sé að fara að verja þetta skot..."

í staðinn fyrir að segja:

"Hann ver ekki skotið."

16 orð í staðinn fyrir 4. 

22 atkvæði í staðinn fyrir 6.

7 sekúndur í staðinn fyrir 2.  

 

„Þetta lítur illa út“