Tóta frænka reykti vindla og vindlinga ótæpilega og varð 93ja ára.

Ömmusystir mín hét Þórunn Guðbrandsdóttir og mér fannst hún æðislega flott þegar ég sá hana sem strákur. Hún Tóta frænka sat hnarreist, tíguleg og ljóshærð eins og aðalsfrú og reykti stóra vindla auk þessum einhverra pakka á dag af aðal óþverranum.  

Svona lifði hún til hárrar elli og varð 93ja ára gömul. 

"Þarna sérðu," segja margir við mig sem ég segi frá þessu, "hvað hægt er að lifa lengi og vel og keðjureykja allan tímann." 

"Jú," svara ég, það átti við um hana Tótu frænku, 

En Ragnhildur, systir hennar, reykti aldrei og varð 103ja ára. 

Hún var látin taka fyrstu skóflustunguna að stofnun fyrir aldraða í Kópavogi, komin á annað hundraðið, en mátti varla vera að því vegna þess að veðrið var það vont, að hún hafði áhyggur af Sigrúnu Stefánsdóttur og marg endurtók: "Er þér ekki kalt, væna mín? um leið og hún vildi endilega láta hana hafa sjalið sitt og trefilinn. 

 

Guðríður hafði reykt í áratugi en hætti í veirunni

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 29.1.2021 kl. 01:26]

Sæll Ómar.

Now you are talking! (eins og þar stóð!)

Alvarlegur undirtónn er þó sleginn um
að okkur skjátlist hrapallega í umfjöllun
okkar um þessi mál.

Leyfi mér að segja að sá tónninn hafi verið sleginn
og að gefnu tilefni.