Dýrmæt reynsla núna til að fást við hraunstrauma síðar meir.

Notkun gríðarlegs magns af kælivatni reyndist vera það atriði í vörnum gegn framrás hraunsins í Eyjagosinu 1973 sem langmestu máli skipti. Stutt var í vatn og með því að kæla yfirborð hraunsins storknaði það og bjó til úr sjálfu sér fyrirstöðu fyrir hraunrennsli.

Það er ekki fyrr en komið verður niður undir Ísólfsskála sem stutt verður að fara í sjóinn til að ná í vatn við Suðurstrandaveg. 

Í Vestmannaeyjum voru mikil verðmæti, þétt húsabyggð, götur og hafnarmannvirki í hættu, en við Ísólfsskála er það aðeins Suðurstrandavegur, ljósleiðarins og eyðibýli.  

Í Eyjum varð reynslan sú, að furðu fljótt storknaði hraunið nógu mikið til þess að hægt væri að fara um það gangandi og akandi.  

Sjá má fyrir sér þann möguleika að Vegagerðin geri svipað og í sumum flóðum að rýðja það stórt skarð í veginn að hann hleypi hraunstraumi greiðlega í gegn. 

Eða þá að nýta storknun hraunsins til þess að ferðafólk geti gengið yfir það úr rútum yfir í aðrar rútur. 

Fást mun dýrmæt reynsla fyrir framtíðina þegar fleiri eldgos verða. 

n

Farið að reyna á neyðarruðninginn