Hvernig getur orkulind, sem klárast á 50 árum verið endurnýjanleg?

Íslendingar hampa nýtingu gufuafls til raforku sem "endurnýjanlegri orku."

Vitnað er í að þetta sé viðurkennd staðreynd á alþjóðlegum vettvangi. 

En hvaðan er það komið?

Forsagan er að miklu leyti íslensk, af því að íslenskir sérfræðingar á þessu sviði hafa verið í fararbroddi á heimsvísu. 

Strax á áttunda áratug síðustu aldar var það lagt til grundvallar við forystu Guðmundar Pálmasonar að nóg væri,og með því tekið tillit til tímalengdar orkusölusamninga, að gufuaflsvirkjanir endust í 50 ár. 

En hvernig má það vera að orkunotkun með slíku kolanámulegu eðli geti talist endurnýjanleg?

Nefnt hefur verið að eftir að orkan hefur verið gernýtt, taki við tímabil, þar sem virkjanasvæðið jafni sig smátt og smátt þangað til hægt verður að virkja það á fullu afli að nýju. 

Eina rannsóknin sem nefnd hefur verið í þeim efnum er rannsókn doktors Braga Árnasonar á jarðhitakerfi Hellisheiðar-Nesjavallasvæðisins þar sem hann giskaði á að eftir 100 ára virkjanahlé væri hægt að virkja á ný til 50 ára. 

50 ára viðmið Guðmundar Pálmasonar hefur verið í meginatriðum í gildi og virðist vera það enn, til dæmis miðað við hnignun virkjananna á háhitasvæðum Reykjanesskagans.

En ef dæmið á að ganga upp til lengdar er það ómögulegt nema að bæta við virkjunum og þar með eru menn búnir, ef niðurstöður Braga Árnasonar eru rétta,  að læaast inni í því að virkja þrefalt meira en ef farið hefði verið af stað í byrjun með þrefalt minni nýtingu og orkubruðli. 

Í upphafi mátti heyra orkufíkla hrópa hátt um það að virkja þyrfti hið snarasta 1000 megavött á Norðausturlandi. 

Það hefði verið galið, og þegar tífalt minni virkjun, Þeystareykjavirkjun, var vígð, talaði forstjóri Landsvirkjunar um það að leitast yrði við að sú virkjun væri aðeins með endurnýjanlega orku og sjálfbæra þróun. 

Það var hljóðlát viðurkenning að hluta á því, að gasprið um sjálfbæra þróun og endurnýjanlega orku verður að fara að lægja og raunsærri sýn á orkumálin að taka við en verið hefur.    

 

t

Endurnýjanlegir orkugjafar með 11,4% hlutdeild

Athugasemdir

[Bjarni (IP-tala skráð) 4.6.2021 kl. 11:38]

Ég hef aldrei skilið hvað menn eins og þú sjáið betri kost í stöðunni.  Bara gagnrýni en engar lausnir.  Ég hef enga þekkingu til að efast um það sem þú skrifar, en hverjar eru lausnirnar?  Moldarkofar, gigt og sjóböð?

[Ómar Ragnarsson, 4.6.2021 kl. 13:28]

"Moldarkofar, gigt og sjóböð"? Hver er að tala um að fara í það far? Enginn. 

Staðreyndin er sú að við Íslendingar framleiðum þegar fimm sinnum meiri raforku en við notum sjálfir fyrir íslensk fyrirtæki og erum fyrir löngu kominn margfalt fram úr því sem við þurfum til halda hér uppi mestu raforkuframleiðslu á hvern mann í heimi.  

Pistillinn fjallar aðeins um það að hætta þeirri stórfelldu rányrkju sem hér er stunduð og taka upp svipaða stefnu og lýst var yfir stuðningi við í gerð Þeystareyjavirkjunar. 

Lausnirnar felast í því taka upp stefnu sjálfbærrar þróunar og framleiða samt fjórfalt meiri orku en við þurfum fyrir okkar eigin fyrirtæki í stað þess að framleiða fimmm sinnum meira meira og stefna að því að framleiða tíu sinnum meira eins og orkustefnan hefur gert ráð fyrir.  

[Ómar Ragnarsson, 4.6.2021 kl. 13:39]

Smá viðbót:  Í stað "eigin fyrirtæki" á að vera "eigin fyrirtæki og heimili". 

Nánar í tölum: 

Stóriðjan í eigu útlendinga, sem flytja ágóðann úr landi, nota 80 prósent af raforkuframleiðslu Íslands og virðisaukinn fyrir þjóðfélag okkar er helmingi minni en ef við ættum fyrirtækin sjálfir.  

Íslensk heimili og fyrirtæki, nota 20 prósent af orkuframleiðslu landsins og virðisaukinn fyrir þjóðfélagið er tvöfalt meiri en hjá stóriðjunni. 

[Hörður Þormar, 4.6.2021 kl. 23:09]

                          Wasserstoff Powerpaste – 10 mal höhere Energiedichte und ungefährlich - Zukunft der Mobilität