Nefnd tvö "möguleg" alvarleg slys. Bætum tveimur raunverulegum við.

Í viðtengdri frétt er greint frá því, að hvernig ökumanni bifhjóls tókst að koma í veg fyrir tvö "möguleg" alvarleg slys á þjóðvegi fyrir austan fjall, vegna þess hvernig ökumenn eru gjarnir á að vera að lesa á snjallsíma sína undir stýri. 

Saga þessa bifhjólamanns er áreiðanlega rétt miðað við reynslu síðuhafa á síðustu sex árum, sem eru liðin síðan breytt var yfir í það að hámarka not rafknúinna farartækja og eiga þrjú hjól til mismunandi ferða í samræmi við lengd ferðaleiðir og hraða. 

Í óteljandi skipti hefur mátt sjá af hjólinu í návígi við gatnamót hvernig margir bílstjórar hafa verið niðursokknir við að grúfa sig yfir snjallsíma í akstrinum. 

Og það, sem meira er: Síðuhafi hefur tvívegis lent í beinbrotsslysum á rafreiðhjóli vegna hliðstæðrar hegðunar. 

Í fyrra skiptið vegna þess að ökumaður bíls var að hægja á bíl sínum til þess að hleypa mér á rafreiðhjólinu Náttfara eftir gangbraut yfir aðrein að Miklubraut. 

Hann leit snöggt til hliðar og sá útundan sér að ef hann gæfi hressilega inn, gæti hann smollið inn í autt bil á milli bíla á Miklubrautinni. Hann gaf því inn þótt hann væri á þessu augnabliki blindaður af lágri kvöldsól og sæi því ekki rafreiðhjólið sem var þá komið hálfa leið yfir aðreinina. 

Ég var kominn það langt að ég sá hann ekki þegar hann ók harkalega aftast á hjólið hjá mér og henti mér og hjólinu upp á framgluggann, sem hlífðarhjálmurinn braut í högginu. 

Þá snarhemlaði hann, en við það hélt flug hjólsins og knapans áfram upp á þak og í glæsilegum boga yfir húddið til árekstar við gatnakerfi Reykjavíkur. 

Afleiðingin varð slæm lemstrun á báðum ökklum, báðum hnjám, öðrum olnboganum og öxlinni. 

Í fyrstu leit út fyrir að ég hefði beinbrotnað á öllum sex stöðunum, en sem betur fór var aðeins hægri ökklinn.

Hitt beinbrotsslysið vegna aflestrar ökumanns á farartæki varð á hjólastígnum á Geirsnefinu, því að ökumaðurinn, sem horfði niður fyrir sig og var að lesa, var á rafreiðhjóli!

Það var hálfrökkur og hann var að reyna að sjá á orkumælinum, hve mikið rafmagn væri eftir. 

Þegar hann horfði niður á mælinn sá hann móta dauft fyrir hvítu merkingunum á hjólabrautinni sem hjólinu var hjólað meðfram

Á mynd efst á síðunni er nýbúið að mála línurnar á honum, en vegna viðhaldsleysis á þessum línum árum saman, voru þær horfnar á köflum þegar slysið varð í ársbyrjun 2019, svo að hann varð að gera aðra tilraun þegar línurnar komu aftur í ljós. 

En þá gerðist aftur það sama, að línurna hurfu, en í þetta sinn var auði kaflinn mun lengri en áður svo að hann sveigði óvart yfir á rangan stígshelming í veg fyrir mig, sem gat með engu móti varast hann, heldur skullu ystu hlutar stýranna á hjólunum saman með þeim afleiðingum að þau steyptust bæði í kollhnísum til jarðar. 

Lesandi hjólreiðamaðurinn slapp við beinbrot, en ég fékk slæmt axlarbrot. 

Eftir þessi tvö slys spurði einn vinur minn hvort ég ætlaði ekki að fara að hætta að nota hjólin. 

Svarið var einfalt: Málið snýst um ökumenn, sem sjá sér ekkert ekki fram fyrir sig við stýrið. 

Það er allt vaðandi af þeim í umferðinni og oft engin leið að varast þá eða sleppa við það að lenda í árekstri. 

Ef ég á að velja um það á rafreiðhjólinu að lenda í áresktri við annan mann á reiðhjóli á 20 km hraða - eða - að vera undir stýri á bíl og lenda framan á öðrum bíl á 80 km hraða,-  þá vel ég manninn á rafreiðhjolinu.  

Kom í veg fyrir tvö mögulega alvarleg slys