Hugsun á íslensku víkur stanslaust fyrir hugsun á ensku.

Ein lúmskasta hliðin á stöðugri sókn enskunnar á kostnað íslenskrar tungu felst kannski í því að landsmenn missa í æ ríkara mæli getuna til að hugsa á móðurmálinu og grípa þá til enskrar hugsunar, sem oft er illa þýdd yfir á íslensku. 

Dæmi um þetta heyrðist í útvarpsfréttum í hádeginu þegar sagt var, að það þyrfti að "stiga inn í þróunina" í fastaeignaverðsmálum. 

Hingað til hefur verið hægt að orða þetta á bæði betri hátt og fjölbreyttari með því að segja til dæmis "að grípa í taumana" eða að "grípa til aðgerða."   

Enska sagnorðið to "step" ryður sér stöðugt til rúms hér á landi, svo sem í marg endurteknum frásögnum af því að hinir og þessir ætli "að stíga til hliðar" um sinn, í stað þess að nota íslensku hugsunina "að víkja" eða að "draga sig í hlé."

Lengst hefur þessi árátta sennilega náð í eftirfarandi setningu um viðfangsefni þjálfara að loknum leik, sem skilaði liði hans áfram í úrslit. 

"Það þarf að kópa við liðið við að ríkovera og fókusera á tsjallendsið."

„Þetta er ósanngjarnt“