Skjálftarnir nyrðra eru ólíkindatól. Sá stærsti gæti legið í leyni.

Stórir jarðskjálftar og skjálftahrinur eru býsna algengar á svæði við norðanvert landið, sem nær allt frá ströndinni norður af Skagafirði og austur í Kelduhverfi.

1962 varð meira en sex stiga skjálfti við mynni Skagafjarðar, og fannst hann svo greinilega í Reykjavík, að ljósakrónur sveifluðust á tólftu hæð í blokkinni að Austurbfún 2. 

Mikið tjón varð í Dalvík vegna jarðskjálfta þar 1934 og einnig í Kópaskeri í ársbyrjun vegna jarðskjálfta þar 1976. 

Í kjölfar hans var feiknarleg skjálftahrina langt fram  vor með stórfelldum breytingum í Kelduhverfi þar sem til varð stærðar vatn, sem gefið var heitið Skjálftavatn. 

Öllu þessi umbrot voru tengd Kröflueldum 1975 til 1984.  

Ekki er hægt að nefna helstu skjálfta á brotabeltinu, sem liggur frá austri til vesturs um Norðurland, að sleppa megi þeim, sem gæti orðið skammt frá Húsavík. 

Páll Einarsson jarðeðlisfræðingur er einna fróðastur manna um þessi efni, og benti á það á sínum tíma, að kísilverið á Bakka væri nálægt þeim stað á brotabeltinu þær sem sá stærsti gæti orðið hvenær, sem væri.   

Lýsa yfir óvissustigi fyrir norðan