Oft stafa rangar ákvarðanir af vanþekkingu eða reynsluleysi.

Nógu margar óhrekjandi staðreyndir blasa við um óþarfa hömlur, sem lagðar hafa verið á ljósmyndara og kvikmyndatökumenn á hamfarasvæðum til þess að sjá, að þar þarf að verða breyting á. 

Ljósmyndararnir í viðtalinu i Morgunblaðinu nefna mörg alkunn og sláandi dæmi, svo sem bannið í Súðavík.  

Þegar snjóflóð féll síðan á Flateyri seinna sama ár, sá sýslumaður að sér og fundin var sú lausn, að tveir reyndustu myndatökumennirnir á svæðinu, Friðþjófur Helgason og Ragnar Axelsson, fengju að vera í för með björgunarsveitamönnum, og tæki Friðþjófur kvikmyndir en Ragnar ljósmyndir, sem væru aðgengilegar öllum fulltrúum blaðanna á svæðinu. 

Eftir snjóflóðin vestra, var herbergi síðuhafa með allar 50 kvikmyndaspólurnar, sem teknar höfðu verið og engri hent. 

Af hverju? Af því að enginn veit fyrirfram um allt það myndefni, sem kann að aukast stórlega að verðmæti í framtíðinni. 

Dæmi. Á fimmta áratug síðustu aldar var tekin mynd af ungum dreng, sem stóð fyrir framan þáverandi forsetabíl vestur á fjörðum. 

Enginn vissi þá, að síðar yrði þessi drengur forseti Íslands og þessi mynd því ómetanleg. 

Annað dæmi: Finnbogi Rútur Valdimarsson ritstjóri Alþýðublaðsins fór vestur í Straumfjörð á Mýrum og tók þar mynd, þar sem líkum skipverjanna á Pourqois pas? hafði verið raðað í fjöruna með lík Charcots fremst. 

Þessi einfalda mynd Finnboga segir meira en þúsund orð og er hugsanlega ljósmynd 20. aldarinnar á Íslandi. 

Síðuhafi á að baki tugir ferða á hamfarasvæði síðustu aldar, Sú fyrsta var til Norðfjarðar þegar tólf fórust í snjóflóði þar. 

Eitt augnablik leið ekki úr minni, myndefni, sem var svo sterkt, að manni féllust hendur. 

En meginatriði málsins var það, að ef þarna hefði verið tekin mynd og hún varðveitt án birtingar, hefði hún geta orðið ómetanleg eftir öld sem hluti af þjóðarsögu. 

Niðurstaðan varð sú, að öflun heimilda í þjóðarsöguna krefst þess að allra gagna um merka atburði skuli aflað, en hins vegar þess vandlega gætt, hvenær og hvernig þau verði birt. 

Eftir myndatöku á einum hörmulegum slysstað ákvað ég að taka myndir í mismunandi mikilli fjarlægð frá hinu lemstraða farartæki og velja síðan ekki þá til birtingar myndina sem tekin væri í mestri nálægð, heldur eina af þeim myndum sem voru teknar fjær. 

Ákvörðunin var tekin í samvinnu við þáverandi fréttastjóra, sem var Sigurveig Jónsdóttir, móðir Jóns Þórs Víglundssonar núverandi upplýsingafulltrúa Landsbjargar. 

Engin eftirmál urðu um þessa mynd því að þeir sem áttu um sárt að binda sáu að beitt hafði verið mikilli tillitssemi við valið á henni. 

Oft sýna ákvarðanir vanþekkingu. 

Dæmi um það var rakið hér á síðunni fyrir nokkrum árum, þegar stórum landshluta norðaustan Vatnajökuls var skellt í lás í Holuhraunsgosinu og sagt að það væri vegna flóðahættu.

En á stærsta hluta bannsvæðisins var útilokað af landfræðilegum ástæðum að Jökulsá á Fjöllum gæti klifrað yfir hálsa og fjöll!

Björgunarsveitir fylgi ákvörðunum lögreglu

Athugasemdir

[Guðmundur Jónsson, 29.1.2023 kl. 19:32]

Það sem hefur gerst í þessu undanfarna áratugi er að Þingið hefur verið að setja lög og reglur sem færa opinberum stafsmönnum völd til ráðkast með stjórnarskrárvarið frelsi einstaklingsins.  Það er þungur baggi að bera, að þurfa alltaf að hafa vit fyrir öllum hinum og augljóst að ríkistarfsmenn standa ekki undir því.

En stað er nú bara þannig á Íslandi í dag fólk er að lenda í fjársektum og atvinnumissi ef það hlýðir ekki Víði. Óvita sem ég mundi ekki einu sinn treysta fyrir kettinum mínum.