Skammsýni og níska í árdaga gangagerðar.

Fyrstu jarðgöngin, sem gerð voru hér á landi bera þess mjðg merki hve skammt var komið í þeim málum. Strákagöng, Ólafsfjarðargöng Vestfarðagöng og meira að segja Hvalfjarðagöng líða fyrir þetta enn í dag.  

Í nýjustu jarðgangaáætluninni þarf beinlínis að eyða tugum milljarða til þess að bæta fyrir þetta með því að gera ný göng á milli Siglufjarðar og Fljóta, nýjan hluta af Vestfjarðagðngum, ný Ólafsfjarðargöng og ný Hvalfjarðargðng.  

Þegar farið var í fyrsta sinn á milli Akureyrar og Reykjavíkur á rafhjóli fyrir þess eigin rafafli eingðngu, var neyðst til að fara 40 km lengri leið fyrir Hvalfjörð því að í göngunum, sem vígð voru 1998 var engu rými  varið í að gera hjólandi og gangandi fólki kleift að komast í gegnum göngin.  

Nú er að opnast möguleiki til þess að fara í gegn um ný göng á kraftmiklum 25 km hámarkshraða rafhjólum, sem eru með útskiptanlegum rafhlöðum og hafa allt að 140 km drægni, og stýrisbreidd rafreiðhjóla og rafknúinna léttbifhjóla er aðeins 80 sm. 

Í göngunum er ekki fórnað svo mikið sem fótarbreidd fyrir gangandi eða hjólandi vegfarendur og málið afgreitt með einu vesælu skilti: Mynd af reiðhjóli og rauður kross málaður yfir.

Aftara hjólið á myndinni er af gerðinni Honda PCX 125 cc og nær auðveldlega 90 km hraða. Það fellur í flokk léttbifhjóla og er því leyfilegt að aka því um göngin. 

Fremra hjólið er rafknúið léttbifhjól með 25 km leyfilegum hámarkshraða og 1800 vatta rafhlöðu, sem er útskiptanleg og því að hægt að ná allt að 140 km drægni á því hjóli. 

Maður, sem þyrfti að fara á milli Akraness og Reykjavíkur yrði tvo tíma á leiðinni og orkukostnaðurinn aðeins 30 krónur samtals á 50 km langri leið samkvæmt fyrstu mælingunni, sem gerð hefur verið á þessu hjóli.    

Hjólreiðamaður lokar göngunum