Örn Clausen var í 2-3 sæti á heimslistanum í tugþraut 1949, 1950 og 1951.

Hluti af spjalli um íslenska tugþraut í Ólympíukvöldi Sjónvarpsins í kvöld fór í vangaveltur um íslensku tugþrautina fyrr og nú. 

Þessi stutta umræða í þættinum snerist í kringum Jón Arnar Magnússon sem miðjuna í þessari íþróttagrein en nafn Arnar Clausen var ekki nefnt. 

Víst er Jón Arnar alls góðs maklegur og komst á inn á alþjóðlegan afrekalista ínn í topp tiu í greininni. 

En þetta afrek hans bliknar þó í samanburðinum við afrek brautryðjandans, Arnar Clausen, að vera í 2-3 sæti á listanum þrjú ár í röð. 1949, 1950 og 1951.   

Örn var þarna að keppa við enga aukvisa. Efsti maðurinn á listanum, Bob Mathias, var meðal skærustu stjarnanna á Ólympíuleikunum 1948 og 1952 og setti sérstakan blæ á tugþrautina almennt í frjálsum íþróttum. Nafn hans og Fanny Blankers-Koen voru heimþekkt á við nöfn frægustu kvikmyndastjarna.  

Í einangrun Íslands lengst norður í höfum, var það lýsandi fyrir þær aðstæður, sem íslenskir afreksmenn urðu að glíma við, að Örn keppti aðeins þrisvar í tugþraut, einu sinni hvert ár, 1949, 1950 og 1951.    

Besti árangur Íslendings á Ólympíuleikum

Athugasemdir

[Karl (IP-tala skráð) 4.8.2024 kl. 11:43]

Á þessum árum urðu Torfi Bryngeirsson og Gunnar Huseby síðan Evrópumeistarar í frjálsum íþrótta.

Það var eitthvað í lýsinu á þessum gullaldarárum íslenskra frjálsíþrótta.  

[Þorsteinn H. Gunnarsson, 4.8.2024 kl. 20:22]

Mætti ég nefna nafn Finnbjörns Þorvaldssonar. Hann var þekktur fyrir afrek sín í frjálsum íþróttum. Sérstaklega þótti hann góður spretthlaupari. Hann tók þátt í Ólympíuleikunum í London 1948 og var þar hann m.a. fánaberi Íslands.  Prúðmennska og drengskapur voru einkennandi í fari Finnbjarnar. Hann var fyrstur til að óska sigurvegara til hamingju. Það er góður eiginleiki á stórmótum. Hann var Íslandi til sóma hvarvetna þar sem hann tók þátt í mótum. Komst í úrslit í 100 m hlaupi á Evrópumeistaramóti í Ósló 1946.

[Ómar Ragnarsson, 4.8.2024 kl. 21:58]

Torfi og Gunnar vörpuðu mesta ljómanum á einstætt heildarafrek Íslendinga á EM í Brussel 1950 þar sem Gunnar varði meistaratign sína frá eM í Osló 1946 og Torfi komst samtímis í úrslit í stangarstökki og langstökki, en gat eðli málsins vegna ekki keppt til úrslita nema í annarri greininni! 

Hvorki Gunnar né Torfi komust þó inn í efstu tíu sæti heimsafrekalistans