GETUR EYJÓLFUR HRESST EFTIR SVONA FARSA?

"Hver veit nema Eyjólfur hressist?" er gamalt viðkvæði þegar illa gengur en öll von er kannski ekki enn úti. Var að koma seint í kvöld beint frá Kárahnjúkum og kveikti á Sýn án þess að hafa fylgst með neinu í dag. Sá Íslendinga sprikla dálítið í sókninni gegn Svíum í stöðunni 1:0 en á næstu mínútum tók við einhver mesti farsi sem ég hef séð síðan í 14:2 leiknum fræga, - Svíar skoruðu fjögur mörk á þessum stutta  tíma og síðasta markið þeirra á sér engan líka í þeim fræga 14:2 leik og sennilega ekki í íslenskri landsleikjasögu.

Fyrsti landsleikurinn í mínu minni sem bauð upp á svipaða upplifun var rigningarleikurinn við Dani 1955. Ég minnist þess enn hve spældir allir voru eftir 0:4 úrslit þar sem Albert og Ríkharður, tveir af bestu leikmönnum Íslandssögunnar sáust varla.

Síðan kom leikur danska landsliðsins við Reykjavíkurúrval sem burstaði Danina 5:2. þar sem Hreiðar Ársælsson fór hamförum í vörninni. Það var enginn slíkur íslenskur varnarmaður í Svíaleiknum í dag.  

Mörkin fjögur í landsleiknum við Dani 1955 dreifðust þó á leikinn. Í Svíaleiknum í dag komu fjögur á tíu mínútum, hraðar en nokkur fjögur mörk í  14:2 Danaleiknum 1967.  

Hressist Eyjólfur eftir þetta ofan á Lichtensteinklúðrið og almennt slen í síðustu landsleikjum? Ég er farinn að efast um það.

Þetta er dapurlegt. Sami Eyjólfur skoraði eitt mesta glæsimark íslenskrar knattspyrnusögu fyrir fullum leikvangi í París gegn frönsku heimsmeisturunum á einhverju frábærasta augnabliki íslenskrar íþróttasögu.

Það tekur enginn af Eyjólfi hve magnaður leikmaður hann var. En það er ekki það sama og að njóta gengis sem þjálfari. Því miður.

Athugasemdir

[365, 7.6.2007 kl. 10:04]

Sæll Ómar, þetta var eins og þú segir réttilega afar dapurt í gær.  En ég sem áhugamaður um fótbolta efldist um allan helming Eyjólfi til handa eftir að maður heyrði þennan Gaupa hjá Sýn látandi eitt og annað út úr sér sem væri þess valdandi að hann (Gaupi) ætti að segja af sér.  Hann notaði orðið RUSL oftar en einu sinni um landsliðið okkar.  Þú mannst það eins vel og ég, að þeir sem ekki komumst í liðið á Framvellinum hér áður fyrr á æfingum hvorki í a eða b voru kallaðir RUSL og fengu tuðru til sparka á milli sín fyrir aftan mörkin.  Ef þetta er samlíkingin hjá Gaupa, þá styð ég Eyjólf heilshugar.

[Bjarni G. P. Hjarðar, 7.6.2007 kl. 14:13]

Ótrúlegt en satt Ómar, hér er ég alveg sammála þér!  Að eiga engan miðvörð með viti og setja svo einhverja kjúklinga inn á fyrir framan vörn án skipulags er arfaslakt.  Svíarnir þurftu ALDREI að spila knattspyrnu, jafnvel Olof Mellberg skoraði þegar honum datt í hug.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 7.6.2007 kl. 23:47]

Loksins get ég verið sammála þér Ómar  Það er ekkert =merki á milli góðs þjálfara og góðs leikmanns. Guðjón Þórðar er gott dæmi um það , hann er eini þjálfarinn sem náð hefur einhverri baráttu í liðið síðan Tony Knapp var með liðið. Barátta er það eina sem gildir fyrir okkur.